- magni vatns í heimshöfunum,
- jarðskorpuhreyfingum af völdum breytinga á jökulfargi,
- fjarlægð frá rekbeltum og heitum reit sem tengist landreki.
Í öðru lagi er sjávarstaða við Ísland í sögu þess líka háð lóðréttum jarðskorpuhreyfingum, það er hvort ströndin hækkar eða lækkar, til dæmis miðað við jarðarmiðju. Í lok síðasta jökulskeiðs var landið fergt af þyngd jökla, og þegar þá leysti reis landið hratt. Þannig var sjávarstaða við Vesturland fyrir 10.000 árum um það bil 60 m yfir núverandi sjávarstöðu, en vegna þess að land reis mjög hratt þegar jöklarnir hörfuðu af landinu var sjávarborð komið allt að 30-40 m undir núverandi sjávarstöðu fyrir 9000-8500 árum. Vitnisburður um þetta er fjörumór af þeim aldri á 30 m dýpi á botni Faxaflóa, en mór myndast eingöngu í votlendi ferskvatns. Fjörumór sem í dag má sjá í Seltjörn á Seltjarnarnesi og við Akranes byrjaði að myndast fyrir meira en 9000 árum, við lægra sjávarborð en er í dag. Þá var landið að mestu fullrisið, en sjávarborð um allan heim hélt áfram að hækka vegna bráðnunar jökla á meginlandi Norður-Ameríku og Skandinavíu og því varð áflæði umhverfis Ísland. Þegar Þjórsárhraunið mikla rann fyrir um 8000 árum til sjávar í Flóa, voru fjörumörk lægri en nú, líklega meira en 10 metrum undir núverandi sjávarborði við Eyrabakka og Stokkseyri. Í þriðja lagi getur átt sér stað landsig þegar landið sígur smám saman í hafið um leið og það kólnar og fjarlægist gosbeltin og heita reitinn undir miðju landinu við landrek. Köld jarðskorpa er þyngri í sér en heit, og hún sekkur því þegar hún fjarlægist rekbeltið. Nákvæmar mælingar sýna að Reykjavíkursvæðið sígur um 3,4 ± 2,3 mm á ári. Ef við reynum nú að svara spurningunni hvort sjávarborð á Íslandi hafi staðið hærra eða lægra á þjóðveldistímanum en nú, myndi fyrsta nálgun vera sú að almennt gilti að sjávarborð hafi hækkað umhverfis Ísland síðustu 11 aldirnar. Ræður þar mestu að sjávarborð á heimsmælikvarða hefur hækkað hægt og rólega allan þennan tíma. Gögn sem tekin hafa verið saman til að meta hugsanlega hækkun sjávarborðs vegna hnattrænnar hlýnunar sýna að sjávarborð reis um 1-2 cm á öld á tímabilinu frá því fyrir 3000 árum fram til loka 19. aldar. Á 1000 árum, frá öndverðri 10. öld fram til loka 19. aldar, varð 10-20 cm sjávarborðshækkun. Á 20. öld reis sjávarborð um 1-2 cm á hverjum 10 árum og mælingar gervihnatta sýna að síðustu 15 árin hefur sjávarborð jarðar risið um 3,6-5,8 cm. Til viðbótar þessu kemur síðan hægt landsig á svæðum fjærst rekbeltunum og heita reitnum, sem vel getur verið af stærðargráðunni 10-30 cm á öld. Það hefur getað leitt til allt að 3 m landsigs á vissum svæðum síðustu 11 aldirnar. Samantekið má varlega áætla að sjávarborð umhverfis Ísland hafi hækkað um 30-300 cm síðustu 1100 árin. Engar kerfisbundnar rannsóknir hafa þó farið fram á því hvernig þessu er farið í raun á einstökum stöðum umhverfis landið, og staðbundin frávik gætu verið veruleg. Eiginleikar og þykkt berggrunns á hverju svæði gætu hugsanlega skipt máli, til dæmis hvort rekbelti hafi legið um svæðið (svo sem í innanverðum Breiðafirði og í Hrútafirði).
Ef ströndin umhverfis Ísland er skoðuð með tilliti til ummerkja um breytingar sjávarborðs á umliðnum öldum kemur í ljós að flest bendir til þess að áflæði (hækkun sjávarborðs) í mismiklum mæli hafi átt sér stað nánast alls staðar frá Reykjanesi og vestur, norður og austur fyrir land að Héraðsflóa. Þorleifur heitinn Einarsson, fyrrum prófessor í jarðfræði við Háskóla Íslands, mat að fjörumörk hefðu hækkað um 1-1,5 m á Reykjavíkursvæðinu frá dögum Ingólfs Arnarsonar. Þar leggst á eitt sjávarborðshækkun og landsig. Velþekkt er að á 16. og 17. öld var verslunarstaður á Hólmanum vestan Örfiriseyjar. Þar lagðist verslun af í kringum 1698 vegna ágangs sjávar. Fyrir um 100 árum þvoði sjór burt síðustu leifar jarðvegs og nú er Hólminn ekki annað en sker. Raunar er vitað um fleiri eyjar við Faxaflóa sem áður voru byggðar og nýttar en eru í dag undir miklum ágangi sjávar, svo sem Hvalseyjar við Mýrar og Hafursfjarðarey í Hafursfirði.
Stórfellt landbrot af völdum sjávar, svo sem í neðanverðum Borgarfirði (Melabakkar) sýna áflæði. Há og brött brimklif eins og Látrabjarg og Hornbjarg sýna að sjávarstaða er ekki í jafnvægi heldur hækkar sjávarborð hægt. Rofnar skriður við rætur strandfjalla, eins og getur að líta á Kögri og Straumnesi, eru merki um hækkandi sjávarborð. Sjávarlón að baki fjörukamba og eiði sem girða flóa og víkur, eins og Eiðisvík á Langanesi, eru ótvíræð merki um áflæði.
Ummerki um hækkandi sjávarborð og áflæði eru ekki áberandi á Austfjörðum og með suðurströndinni. Þó má sjá greinileg merki um áflæði með ströndinni við Mýrdal (rof, fjörukambar), sem og í Vestmannaeyjum (standberg). Jarðskorpan á Íslandi er mjög kvik, og svarar hratt breytingum í jökulfargi. Jöklar á Íslandi stækkuðu og gengu fram á svo kallaðri litlu Ísöld, og náðu flestir hámarksútbreiðslu í lok 19. aldar. Það hefur orsakað aukið svæðisbundið farg, sérstaklega í nálægð Vatnajökuls, sem olli hækkun sjávarborðs. Sú sjávarborðshækkun hefur að einhverju leyti gengið til baka síðustu 100 árin. Þannig hefur þynning Vatnajökuls síðustu áratugina, áætluð um 1 m á ári að jafnaði, orsakað staðbundið landris um 1-2 cm á ári við suðurströndina undan Vatnajökli og við Höfn í Hornafirði. Áhrifa frá þessu landrisi gætir vafalaust allar götur til Berufjarðarsvæðisins. Svo virðist sem ummerki um landbrot og ágang sjávar séu almennt augljósari vestan austara rekbeltisins en austan. Þetta gæti bent til þess að staðsetning möttulstróks og jarðskorpuþykkt undir austurhluta landsins hamli ef til vill gegn landsigi á Austurlandi. Þetta á þó eftir að kanna til hlítar. Frekari fróðleikur á Vísindavefnum:
- Ef Vatnajökull myndi hverfa á morgun hvað mundi land undir honum rísa mikið og á hvað löngum tíma? eftir Freystein Sigmundsson.
- Ef allir jöklar og bæði heimskautin mundu bráðna, hve mikið mundi sjávarborð þá hækka? eftir Harald Ólafsson og Tómas Jóhannesson.
- Stækkar Ísland að flatarmáli vegna landreks eða minnkar það vegna sjávarrofs? eftir Sigurð Steinþórsson.
- Hve mikið hækkar sjávarstaða við suðausturströnd Íslands á næstu 20 árum við bráðnun jökla á jörðinni? eftir Freystein Sigmundsson og Helga Björnsson
- Hreggviður Norddahl og Halldór G. Pétursson (2005), Relative sea level changes in Iceland. New aspect of the Weichselian deglaciation of Iceland. Í: C. Caseldine, A. Russel, Jórunn Harðardottir og Óskar Knudsen (ritstj.), Iceland - Modern Processes and Past Environments, bls. 25-78. Elsevier, Amsterdam.
- Ólafur Ingólfsson og Hreggviður Norðdahl (2001), High relative sea-level during the Bølling interstadial in W Iceland: a reflection of ice-sheet collapse and extremely rapid glacial unloading. Arctic, Antarctic and Alpine Research 33, 231-243.
- Ólafur Ingólfsson, Hreggviður Norddahl og Hafliði Haflidason (1995), Rapid isostatic rebound in south-western Iceland at the end of the last glaciation. Boreas 24: 245-259.