Höfundur þessa svars hefur engar rannsóknir séð þar sem borinn er saman vöðvastyrkur á fótleggjum manna og simpansa eða annarra apa en sennilega hallar ekki á okkur mennina í þeim efnum. Þróunarfræðingurinn Alan Walker hefur sett fram athyglisverðar kenningar um muninn á vöðvastyrk manna og apa. Þær byggja á því að í milljón ára þróunarsögu mannsins hafi þeir tapað vöðvastyrk sínum en fengið í staðinn aukna stjórn á vöðvum. Hæfileiki mannana til að stýra vöðvunum gerir okkur kleift að framkvæma ýmsar nákvæmar hreyfingar sem apar ráða ekki við. Við getum til dæmis þrætt tvinna í nálarauga sem aðrir prímatar ráða nær örugglega ekki við. Kenning Walkers byggist á rannsóknum prímatafræðingsins Ann MacLarnon. Rannóknir hennar hafa til að mynda sýnt að hlutfall svokallaðra grárra svæða í mænu er minna hjá öpum, miðað við líkamsþyngd, en hjá manninum. Þessi gráu svæði tengjast vöðvaþráðum og stjórna hreyfingum vöðva. Fleiri grá svæði í mænu okkar mannanna þýðir fleiri taugaboli og þar af leiðandi meiri stjórn á vöðvum. Hver taug virkjar allt frá fáeinum þráðum upp í 2.000 þræði, það fer eftir hvaða vöðva er um að ræða. Menn ráða þess vegna við meiri hraða í vöðvum og ættu að geta spjarað sig vel í hnefaleikum gegn simpansa eða górillum sem eru afar svifaseinar. Það hefur verið reiknað út að 16% af heildarlíkamsþyngd simpansa séu bundin við handleggi en 24% við fótleggi. Sambærileg dreifing hjá mönnum er 9% i handleggjum og 38% í fótleggjum.
Simpansar eru með mun sterkbyggðari bein en núlifandi menn en sterk bein eru forsenda kröftugra vöðva. Steingervingafræðingar hafa einnig tekið eftir því að útdauðar tegundir manna eins og Australopithecus og Homo habilis höfðu mun þykkari og sterkari bein en Homo sapiens sapiens. Lærleggur þessara útdauðu tegunda var svipaður að þykkt og hjá simpönsum. Þegar leið á þróunarsögu manna fara beinin greinilega að þynnast. Sú þróun hófst að einhverjum hluta snemma á skeiði upprétta mannsins (Homo erectus), fyrir um 1,6 milljón árum. Breytinguna má sennilega rekja til breytts mataræðis og til annarrar líkamsbeitingar, þegar við tókum að ferðast um á tveimur jafnfljótum. Frekari fróðleikur á Vísindavefnum:
- Af hverju hafa ekki allar tegundir apa þróast alveg eins og menn?
- Hvað eru til margar apategundir?
- Hvað geturðu sagt mér um þróun apa?
- Hver er erfðafræðilegi munurinn á manni og mannapa? Er órangútan ekki 97% maður?
- Ruff, Christopher B. 1987. Structural allometry of the femur and tibia in Hominoidea and Macaca. Folia Primatologia 48:9–49.
- Ruff, Christopher B., Henry McHenry, og Francis Thackeray. 1999. Cross-sectional morphology of the SK82 and 97 proximal femora. American Journal of Physical Anthropology 109:509–521.
- Walker, A. 2009. The Strength of Great Apes and the Speed of Humans. Current Anthropology 50:2.
- Zihlman, Adrienne. 1992. Locomotion as a life history character: the contribution of anatomy. Journal of Human Evolution 22:315–325.
- Falling Pixel
- Flickr.com. Sótt 5.3.2010.
Upprunalega hljóðaði spurningin svona:
Af hverju eru apar eins og bavíanar og simpansar sem eru mikið minni en menn og með minni vöðvamassa, svona mikið sterkari en menn?