Sólin
Rís 10:17 • sest 16:10
Tunglið
Rís 21:40 • Sest 15:54
Flóð
Árdegis: 10:12 • Síðdegis: 22:46
Fjara
Árdegis: 03:46 • Síðdegis: 16:36
Staðsetningu jarðar má gefa til kynna með ýmsum hætti. Eðlilegt er að nota tölur þó að þær segi ef til vill ekki alla söguna vegna þess að jörð og sól eru á sífelldri hreyfingu. Jörðin er ein af níu reikistjörnum í sólkerfi okkar. Hún gengur umhverfis sólina í um 150 milljón kílómetra fjarlægð frá miðju sólkerfisins. Sólin er ein af hundruðum milljarða sólstjarna í Vetrarbrautinni og er hún stödd í um 26.000 ljósára (250 milljón milljarða kílómetra) fjarlægð frá miðju hennar. Vetrarbrautin sjálf er ein af hundruðum milljarða vetrarbrauta í alheiminum, staðsett í Grannhópnum svokallaða sem inniheldur um þrjátíu aðrar vetrarbrautir. Ef til vill verður staðarlýsingin skiljanlegri ef við ímyndum okkur hvernig við myndum vísa geimverum, innan Vetrarbrautarinnar, leiðina til jarðar. Það verður gert hér á eftir.
Hugsum okkur að við höfum náð fjarskiptasambandi við viti bornar geimverur í sólkerfi í svo sem 50 ljósára fjarlægð. Slíkt fjarskiptasamband væri reyndar ólíkt því sem við eigum að venjast, því að það tæki hverja merkjasendingu 50 ár að komast á leiðarenda. Þessar geimverur ráða yfir tækni til að komast á 30.000 km hraða á sekúndu (1/10 c) og þær eru að undirbúa heimsókn til okkar. Hvernig segjum við þeim til vegar? Líklegt er að merkin frá okkur vísi þeim á sólina enda sést hún berum augum úr þessari fjarlægð. Þegar þær nálgast sólina fara þær að sjá reikistjörnurnar hverja af annarri. Við segjum þeim að fylgjast með fjarlægð þeirra frá sól og athuga einkenni svo sem stærð, lit, fjölda tungla og svo framvegis. Þótt undarlegt megi virðast getum við þannig látið þeim í té eins konar "kort" af sólkerfinu þrátt fyrir það að reikistjörnunar séu á sífelldri hreyfingu um sól. Einnig gætum við einfaldlega gefið þeim upp breytilegt kort sem mundi sýna útlit sólkerfisins á hverjum tíma. Þannig gætum við tryggt að þessar geimverur mundu finna jörðina þegar þær koma á staðinn, jafnvel þótt við sendum þeim engin skeyti eftir að þær nálgast sólkerfið. Svo gætum við farið að undirbúa móttökurnar, þó að þær yrðu að vísu ekki fyrr en eftir svo sem 550 ár í fyrsta lagi! --- Einnig er hægt að hugsa sér að við útbúum einhvers konar upplýsingaböggul um jörðina sem geimverur rekist síðan á einhvers staðar úti í geimnum án þess að fá að vita um leið úr hvaða átt hann kom. Við viljum engu að síður útbúa gögnin þannig að geimverurnar geti fundið okkur. Þá þyrftum við að byrja á því að vísa þeim á sólina án beinna fjarskipta. Við mundum þá byrja á því að segja frá fjarlægð sólarinnar frá miðju Vetrarbrautarinnar og lýsa stefnunni til dæmis miðað við Andrómedu, sem er næsta vetrarbraut. Síðan mundum við hafa í þessum upplýsingaböggli eins konar þrívítt kort af sólinni og næstu sólstjörnum í kring eins og þær eru núna, ásamt upplýsingum um hreyfingu þeirra hverrar miðað við aðra þannig að unnt sé að "framreikna" kortið. Svo mundum við lýsa helstu einkennum sólarinnar, svo sem lit, stærð, massa, birtu, og svo framvegis. Þar sem sólin er afar venjuleg sólstjarna að allri gerð þyrfti að vanda mjög til þessara upplýsinga til þess að þær kæmu viðtakendum að gagni til að bera úr fjarska kennsl á sólina í öllum þeim aragrúa sólstjarna sem er að finna í Vetrarbrautinni. En ef geimverurnar réðu yfir úrræðum til að sjá eða skynja reikistjörnurnar mundi það koma að miklu gagni við þessa leit. Í þessu tilviki skiptir miklu ef takast mætti að koma svo miklum upplýsingum til skila að þær dygðu geimverum til að bera kennsl á sólina strax í fyrstu atrennu. Ferðir um geiminn eru ekki aðeins dýrar heldur einnig afar tímafrekar. Ef geimverurnar okkar villtust á sólinni og einhverri annarri sólstjörnu í "grenndinni" gæti það hæglega kostað árþúsunda töf á því að þær fyndu okkur. Eftir að sólin er fundin gildir svo það sem áður var sagt.
Mynd: NASA: Welcome to the Planets
