Fjallaflauti er nokkuð stór blísturhéri, rúmir 20 cm á lengd og vel aðlagaður að kuldum enda eru heimkynni hans afar hrjóstrug. Hann er rófulaus með stutt eyru og fótstuttur og líkist meira naggrís en kanínu eða héra. Afturlappirnar eru kröftugar og getur hann hlaupið nokkuð hratt þrátt fyrir kubbslegt vaxtarlag. Skynfæri blísturhéra eru afar vel þróuð. Heyrnin er með því besta sem þekkist í lífríkinu auk þess sem sjónin er skörp. Hann hefur miklar klær sem hann notar til að grafa holur. Fjallaflauti er mest á ferli að deginum til, einkum snemma morguns en þegar sól er á lofti liggur hvílist hann oft. Fjallaflautar lifa í stórum byggðum en þó marka einstaklingar eða pör sér yfirráðasvæði. Fjallaflautinn kemur sér oft fyrir uppi á steini og vaktar landareign sína. Hann gefur frá sér blísturhljóð sem mjög erfitt er að lýsa en kunnugir segja að minni á spætu. Hann endurtekur blístrið í sífellu, yfirleitt 20-30 sinnum. Þegar hann blístrar reigir hann höfuðið og galopnar kjaftinn. Helsta fæða fjallaflautans eru plöntur. Oft má sjá marga fjallaflauta á beit og þegar hætta steðjar að, til dæmis þegar vart verður við gullörn, þjóta þeir á leifturhraða niður í holur sínar sem eru vandlega faldar í gjótu eða klettasprungu. Fjallaflautinn hefur það sérstaka háttalag að éta hálfmeltan og grænleitan saur úr sjálfum sér. Þar sem saurinn er hálfmeltur er enn talsverð næring í honum sem fjallaflautinn getur nýtt. Þegar hann kúkar þessum mat öðru sinni er hann orðinn harður og dökkleitur. Á sumrin er fjallaflautinn iðinn við að safna birgðum fyrir veturinn í holur sínar. Hann þurrkar grasið áður en hann setur það inn í kalda geymsluna í jarðgöngunum. Blísturhérar fara ekki í dvala yfir veturinn og þurfa því talsverða fæðu til að lifa af harðan veturinn. Fjallaflautinn er harðgert dýr sem líkt og mörg dýr norðurhjarans þrífst illa í miklum hita. Hiti yfir 23°C er honum um megn og getur hann vart tórað lengur en í klukkutíma í slíkum hita. Hann einfaldlega ofhitnar og drepst. Fjallaflautinn er því afar viðkvæmur fyrir þeirri hlýnun loftslags sem nú á sér stað. Dýrum er farið að fækka og útbreiðslan færist norðar í Rússlandi sem eru greinileg viðbrögð við hlýnandi loftslagi. Mynd: Flickr. Höfundur myndar: Sergey Yeliseev. Birt undir Creative Commons leyfi. Sótt 24. 2. 2010.
Fjallaflauti er nokkuð stór blísturhéri, rúmir 20 cm á lengd og vel aðlagaður að kuldum enda eru heimkynni hans afar hrjóstrug. Hann er rófulaus með stutt eyru og fótstuttur og líkist meira naggrís en kanínu eða héra. Afturlappirnar eru kröftugar og getur hann hlaupið nokkuð hratt þrátt fyrir kubbslegt vaxtarlag. Skynfæri blísturhéra eru afar vel þróuð. Heyrnin er með því besta sem þekkist í lífríkinu auk þess sem sjónin er skörp. Hann hefur miklar klær sem hann notar til að grafa holur. Fjallaflauti er mest á ferli að deginum til, einkum snemma morguns en þegar sól er á lofti liggur hvílist hann oft. Fjallaflautar lifa í stórum byggðum en þó marka einstaklingar eða pör sér yfirráðasvæði. Fjallaflautinn kemur sér oft fyrir uppi á steini og vaktar landareign sína. Hann gefur frá sér blísturhljóð sem mjög erfitt er að lýsa en kunnugir segja að minni á spætu. Hann endurtekur blístrið í sífellu, yfirleitt 20-30 sinnum. Þegar hann blístrar reigir hann höfuðið og galopnar kjaftinn. Helsta fæða fjallaflautans eru plöntur. Oft má sjá marga fjallaflauta á beit og þegar hætta steðjar að, til dæmis þegar vart verður við gullörn, þjóta þeir á leifturhraða niður í holur sínar sem eru vandlega faldar í gjótu eða klettasprungu. Fjallaflautinn hefur það sérstaka háttalag að éta hálfmeltan og grænleitan saur úr sjálfum sér. Þar sem saurinn er hálfmeltur er enn talsverð næring í honum sem fjallaflautinn getur nýtt. Þegar hann kúkar þessum mat öðru sinni er hann orðinn harður og dökkleitur. Á sumrin er fjallaflautinn iðinn við að safna birgðum fyrir veturinn í holur sínar. Hann þurrkar grasið áður en hann setur það inn í kalda geymsluna í jarðgöngunum. Blísturhérar fara ekki í dvala yfir veturinn og þurfa því talsverða fæðu til að lifa af harðan veturinn. Fjallaflautinn er harðgert dýr sem líkt og mörg dýr norðurhjarans þrífst illa í miklum hita. Hiti yfir 23°C er honum um megn og getur hann vart tórað lengur en í klukkutíma í slíkum hita. Hann einfaldlega ofhitnar og drepst. Fjallaflautinn er því afar viðkvæmur fyrir þeirri hlýnun loftslags sem nú á sér stað. Dýrum er farið að fækka og útbreiðslan færist norðar í Rússlandi sem eru greinileg viðbrögð við hlýnandi loftslagi. Mynd: Flickr. Höfundur myndar: Sergey Yeliseev. Birt undir Creative Commons leyfi. Sótt 24. 2. 2010.