Átröskun er samspil líkamlegra, sálrænna og félagslegra þátta sem hafa innbyrðis áhrif hver á annan. Lystarstol (anorexia nervosa) og lotugræðgi (bulimia nervosa) eru sjúkdómar sem einkennast af sjúklegum ótta við að þyngjast og hræðslu við að missa stjórn á mataræði.
Á Vísindavefnum hefur bæði verið fjallað um lystarstol og lotugræði. Í svari við spurningunni Hvers vegna fær maður anorexíu og er hún hættuleg? segir:
Lystarstol einkennist af ýktum áhyggjum af offitu og áráttukenndri megrun sem verður að sjálfsvelti. Lystarstolssjúklingar eru haldnir stöðugum ótta um að verða feitir og reyna í sífellu að grenna sig, þrátt fyrir það að vera orðnir lífshættulega grannir. Þeir borða einungis hitaeiningasnauðan mat, ef þeir borða eitthvað yfir höfuð, og matarvenjur þeirra eru oft undarlegar. Til dæmis er algengt að fólk með lystarstol forðist að borða í návist annarra. Að auki stunda þeir oft mikla og erfiða líkamsþjálfun, kannski margar klukkustundir á dag. Það leiðir að sjálfsögðu til mikils þyngdartaps og stundum er líkamsþyngd fólks með lystarstol orðin undir 50% af eðlilegri þyngd þess.Lotugræðgi er hins vegar lýst á eftirfarandi hátt í svari við spurningunni Hvað er lotugræðgi og hvað orsakar hana?:
Lotugræðgi er átröskun sem einkennist af óhóflegu áti fólks í endurteknum lotum. Að lokinni hverri lotu er reynt að "hreinsa" burt hitaeiningarnar sem neytt var, til dæmis með því að framkalla uppköst eða nota hægðarlosandi lyf. Í lotuáti borða sjúklingar óeðlilega mikið magn af hitaeiningaauðugum mat á skömmum tíma, þegar líða tekur á daginn eða á kvöldin. Eftir átið fyllist fólkið þunglyndi og samviskubiti. Uppköstunum, eða hreinsuninni, er ætlað að draga úr þessum tilfinningum og áður en maturinn nær að meltast.Nýlega hefur lotuofát (e. binge eating disorder) einnig verið skilgreint sem átröskunarsjúkdómur en í stað mikils þyngdartap getur sjúkdómurinn valdið offitu. Talið er að lotuofát sé orsök offitu hjá 15-50% offitusjúklinga. Einstaklingar með lotuofát fá átköst eins og sjúklingar með lotugræðgi og geta borðað mikið á stuttum tíma. Hins vegar losa þeir sig ekki við matinn áður en hann meltist. Nánar er hægt að lesa um átraskanir í áðurnefndum svörum og í heimildunum hér fyrir neðan. Heimildir og mynd:
- Ástráður - forvarnastarf læknanema. Skoðað 23. 2. 2009.
- Landlæknisembættið. Klínískar leiðbeiningar, átraskanir. Skoðað 23. 2. 2009.
- Sigurlaug María Jónsdóttir og Guðlaug Þorsteinsdóttir. Átraskanir: einkenni, framvinda, faraldsfræði og tengsl við geðsjúkdóma. Læknablaðið, 2. tbl. 92. árg. 2006.
- Mynd: NineMSN. Sótt 23. 2. 2009.