Rauður litur á þvagi hrossa hefur sést hér á landi stöku sinnum en er algengari erlendis. Sjúkdómurinn lýsir sér í skjálfta, svitaköstum, stirðleika í göngulagi og stundum lömun, einkum í afturparti. Ástæðan hefur oftast verið talin skyndilegt álag eða strit, gjarna í kuldum, eftir hvíld og sterka fóðrun. Þessi sjúkdómur var vel þekktur í Noregi hjá hestum, sem notaðir voru við flutning á trjám við skógarhögg. Þá er ekki um að ræða blóð í þvagi heldur vöðvarauða eða myoglobin (myoglobinuria), sem losnar úr vöðvunum við skemmdir á vöðvaþráðunum. Rauður litur hefur sést á þvagi hreindýra hér á landi eins og fram kemur í spurningunni og kannast ýmsir við það á Austurlandi. Liturinn er mest áberandi í snjó eins og vænta má. Líklegast er að um sama sjúkdóm sé að ræða í hreindýrunum og hrossunum. Hann getur verið vægari í hreindýrum en hrossum og stirðleiki í hreyfingum því ekki verið áberandi. Ólíklegri orsakir eru bakteríusýkingar eða efni úr beitarplöntum, þótt slíkt verði ekki fullyrt að órannsökuðu máli. Í norskum bókum er lýst sjúkdómi í hreindýrum, sem veldur rauðu þvagi og slappleika eða lömun í afturparti dýranna (Liwsa á máli Sama). Það er líklega myoglobinuria eða vöðvarauði í þvagi. Því má bæta hér við að vöðvarauði í þvagi sést iðulega hjá sleðahundum við mikið vinnuálag að vetri í Lapplandi án lamana eða nokkurra annarra einkenna.
Rauður litur á þvagi hrossa hefur sést hér á landi stöku sinnum en er algengari erlendis. Sjúkdómurinn lýsir sér í skjálfta, svitaköstum, stirðleika í göngulagi og stundum lömun, einkum í afturparti. Ástæðan hefur oftast verið talin skyndilegt álag eða strit, gjarna í kuldum, eftir hvíld og sterka fóðrun. Þessi sjúkdómur var vel þekktur í Noregi hjá hestum, sem notaðir voru við flutning á trjám við skógarhögg. Þá er ekki um að ræða blóð í þvagi heldur vöðvarauða eða myoglobin (myoglobinuria), sem losnar úr vöðvunum við skemmdir á vöðvaþráðunum. Rauður litur hefur sést á þvagi hreindýra hér á landi eins og fram kemur í spurningunni og kannast ýmsir við það á Austurlandi. Liturinn er mest áberandi í snjó eins og vænta má. Líklegast er að um sama sjúkdóm sé að ræða í hreindýrunum og hrossunum. Hann getur verið vægari í hreindýrum en hrossum og stirðleiki í hreyfingum því ekki verið áberandi. Ólíklegri orsakir eru bakteríusýkingar eða efni úr beitarplöntum, þótt slíkt verði ekki fullyrt að órannsökuðu máli. Í norskum bókum er lýst sjúkdómi í hreindýrum, sem veldur rauðu þvagi og slappleika eða lömun í afturparti dýranna (Liwsa á máli Sama). Það er líklega myoglobinuria eða vöðvarauði í þvagi. Því má bæta hér við að vöðvarauði í þvagi sést iðulega hjá sleðahundum við mikið vinnuálag að vetri í Lapplandi án lamana eða nokkurra annarra einkenna.