Hugmyndir manna um myndun fellingafjalla hafa tekið nokkrum breytingum í gegnum tíðina en nú til dags er talið að þau myndist ævinlega yfir niðurstreymisbeltum. Þá er annað hvort um að ræða að tvö meginlönd reka saman þannig að setlög af landgrunni beggja meginlandsflekanna kýtast saman og mynda fellingar, en eitt skýrasta dæmið um það eru Himalajafjöll, eða þá að að hafsbotnsskorpa sekkur undir meginlandsskorpu og er það skýringin á myndum Alpanna. Um slík flekamót segir í áðurnefndu svari Sigurðar:
Þá ýtist úthafsskorpan og setið í henni undir meginlandsflekann. Samhliða verður mikil eldvirkni, kvikan þrýstir sér upp í gegnum meginlandsskorpuna og veldur tíðum eldgosum. Meginlandsskorpan verður fyrir miklum þrýstingi, bæði vegna hafsbotnsskorpunnar sem hún rekst á og vegna kvikunnar. Þrýstingurinn verður svo til þess að setlög á landgrunni meginlandsins kýtast saman og leggjast í fellingar. Dæmi um fellingafjöll sem myndast hafa við niðurstreymisbelti af þessu tagi eru Andes- og Klettafjöll á vesturströnd Ameríku og Alparnir í S-Evrópu.Alparnir eru hluti af Alpakeðjunni eða Alpafellingunni sem nær frá Norður-Afríku um Suður-Evrópu og Asíu en flestir helstu fjallgarðar heims eru hlutar þessarar fellingar. Myndun Alpanna má rekja aftur til tertíer tímabilsins í jarðsögunni en það hófst fyrir um 65 milljón árum. Á tertíer fór Afríkuflekinn að þrýsta miðlífsaldarseti Tethys-hafs (sem kalla má Forn-Miðjarðarhaf) til norðurs á móti Evrasíuflekanum þannig að jarðlögin kýttust og lyftust eins og lýst er hér að ofan og Alparnir urðu til. Þessi hreyfing náði hámarki á ólígósen og míósen (fyrir um 30 – 15 milljón árum) en henni er ekki enn að fullu lokið. Heimildir og mynd:
- Þorleifur Einarsson. 1991. Myndun og mótun lands. Reykjavík, Mál og menning.
- Alps á Encyclopædia Britannica Online. Skoðað 19. 8. 2008.
- Mynd: Wayfaring. Sótt 19. 8. 2008.