Köttur úti í mýri setti upp á sér stýri úti er ævintýriLokaþulur við íslensk ævintýri eru fjölbreytilegar og oft koma sömu hendingarnar fyrir í mismunandi samböndum, þar á meðal þessar. Dæmi um slíkar þulur má finna í þjóðsagnasafni Jóns Árnasonar:
... unnust þau bæði vel og lengi, áttu börn og burur grófu rætur og murur; smérið rann, roðið brann, sagan upp á hvern mann sem hlýða kann; brenni þeim í kolli baun sem ekki gjalda mér sögulaun fyrr í dag en á morgun. Köttur út í mýri setti upp á sér stýri, úti er ævintýri.Í neðanmálsgrein segir Jón Árnason að slíkt niðurlag í ljóði sé „helst haft við sögur þær sem enda með giftingu.“ Margt sagnafólk í þjóðfræðisafni Stofnunar Árna Magnússonar í íslenskum fræðum segir aftur á móti að farið hafi verið með þulur sem þessar þegar ekki var ætlunin að segja fleiri sögur að sinni. Slíkar formúlur eða eftirmálar, mislangir, eru algengir við ævintýri margra nágrannalanda okkar og ekki gott að segja hvar ræturnar liggja.
Elsta skráða heimildin um köttinn úti í mýri, sem setur upp rófuna, er í lokaerindi Kringilnefjukvæðis sem hljóðar svo:
Þar voru gullkistur á gólf dregnar og gefnar háfur hverjum einum, en kötturinn hljóp ofan í mýri upp setti hann stýri úti er ævintýri.Kringilnefjukvæði er sagnakvæði þar sem segir í anda ævintýra frá karli og kerlingu sem eiga undurfagra dóttur, Gullinhöfðu. Eftir að kerlingin deyr finnur karlinn Kringilnefju úti í skógi og tekur sér hana fyrir ráðskonu. Kringilnefju er lýst sem skessu en hún tekur þó til við að kenna Gullinhöfðu kvenlegar listir. Áður er langt um líður ber Ásmund kóngsson að garði og Kringilnefja kynnir hann fyrir Gullinhöfðu sem hann fellur þegar fyrir. Síðan fellur álagahamur af Kringilnefju og kemur í ljós að hún heitir í raun Hildifríður, er móðursystir Gullinhöfðu og fögur kona eins og nafnið gefur til kynna. Að lokum er haldið mikið brúðkaup þar sem Ásmundur kvænist Gullinhöfðu en konungurinn faðir hans Kringilnefju/Hildifríði. Kvæðið er varðveitt í nokkrum handritum frá ýmsum tímum en þau elstu eru skrifuð á seinni hluta 17. aldar. Frekara lesefni á Vísindavefnum:
- Hvað eru þjóðsögur og hverjir urðu fyrstir til að safna þeim hér á landi? eftir Gísla Sigurðsson
- Bolte, Johannes og Georg Polívka. Anmerkungen zu den Kinder- u. Hausmärchen der Brüder Grimm. Hildesheim 1963, 4. bindi, bls. 24-26.
- Einar Ól. Sveinsson. Um íslenskar þjóðsögur. Reykjavík 1940, bls. 242-243.
- Jón Árnason. Íslenskar þjóðsögur og ævintýri. Leipzig 1862–1864, 2. bindi, bls. 319 og 460. (Ný útg. 1954–1961, bls. 311-312 og 436-437).
- Ólafur Davíðsson. Íslenskar gátur, skemmtanir, vikivakar og þulur. 1887–1903, 4. bindi, bls. 39-45.
- Garden Mosaics. Sótt 1.10.2009.