Á fyrri hluta 20. aldar var skoðuð á tilraunastofum leiðni og niðurbrot í gasi, útgeislun rafeinda og örvun frumeinda og sameinda í árekstrum við rafeindir. Á síðari hluta aldarinnar hafa rafgös verið notuð sem ljósgjafar, leysiefni og í efnisframleiðslu, einkum í rafeindaiðnaði. Nú á dögum gegnir rafgas úr sameindagösum og blöndum þeirra lykilhlutverki í ætingu og ræktun við framleiðslu smárása. Þannig er súrefnisrafgas notað til að fjarlægja ljósviðnámslag og til oxunar og ræktunar á þunnum oxíðum og kísill er ættur í rafgösum sem innihalda flúor og klór. Notkun rafgasa er eina færa leiðin til að æta út þau smágerðu hálfleiðaratól sem eru ráðandi í rafeindatækni nútímans. Sjá nánar um þetta í þessari skýrslu á vefsíðu Raunvísindastofnunar Háskólans. Til að framkalla megi kjarnasamruna þarf að yfirvinna fráhrindikrafta milli agna. Þar eð hreyfing efniseindanna samsvarar varma, þá er kjarnasamruni líklegri ef agnirnar (eldsneytið) eru við mjög hátt hitastig - milljónir kelvína. Við slíkan hita er eldsneytið fulljónað rafgas. Til að viðhalda þessum mikla hita má gasblandan ekki komast í snertingu við yfirborð eða veggi eða annað efni yfirleitt. Einkum hafa verið skoðaðar tvær leiðir til að mynda þetta háhitarafgas. Annars vegar er eldsneytið lokað af með segulsviðsþrýstingi í segulflöskum og hins vegar er öflugum leysipúlsum eða jónageislum skotið á storkið eldsneyti. Sjá nánar í svari við spurningunni: Hvenær má búast við að kjarnasamruni verði notaður til orkuframleiðslu? Eiginleikum rafgass er lýst með hita gassins í heild, orkudreifingu agnanna og þéttleika þeirra. Hlutjónað rafgas er drifið rafrænt og álagt afl hitar frekar upp rafeindirnar, sem eru léttari og hreyfanlegri en jónir. Rafeindir, jónir og hlutlausar eindir eru því oft ekki í varmajafnvægi. Helstu kennistærðir rafgass eru, rafeindaþéttleiki, jónaþéttleiki, og rafeindahitastig, sem er mælikvarði á meðalorku rafeinda í gasinu.
Rafgas er hægt að framkalla á tilraunastofu. Á Raunvísindastofnun Háskólans eru til dæmis svonefndar segulspætur, sem notaðar eru til að framkalla hlutjónað rafgas til ræktunar á þunnum húðum úr málmi og málmblöndum (sjá mynd). Efnasamsetning rafgassins ræður þá efnasamsetningu og efniseiginleikum málmhúðarinnar. Fulljónað rafgas til kjarnasamruna er hins vegar framkallað í kjarnasamrunaofnum sem geta verið gríðarstórir, tugir metra í þvermál. Víða um heim hafa slík tæki verið byggð til rannsókna á fulljónuðu rafgasi.