Hvað er hinn svokallaði G-blettur?

Nafn þitt

Netfang þitt

Netfang móttakanda

Ruslpóstvörn =

Svar

Hvað er hinn svokallaði G-blettur?
Hér er einnig svarað spurningunum:

• Hvar er G-bletturinn?
• Er sannað að G-bletturinn sé til?

Gräfenberg-bletturinn eða G-bletturinn er nefndur eftir þýska kvensjúkdómalækninum Dr. Ernst Gräfenberg (1881-1957). Hann var fyrstur til að skrifa um næmt svæði á framvegg legganga sem á þátt í fullnægingu sumra kvenna samkvæmt rannsóknarniðurstöðum hans.^[1] Hann var í raun að rannsaka hvort eða hvaða hlutverk þvagrásin hefði í fullnægingum kvenna þegar hann komst að þessari niðurstöðu. Þetta var árið 1950. Þremur áratugum síðar, í kjölfar rannsókna sinna á tengslum grindarbotnsæfinga og fullnæginga kvenna, nefndu Dr. John Perry og Dr. Beverly Whipple þetta svæði G-blettinn til heiðurs Dr. Gräfenberg. Þau kváðust hafa fundið G-blettinn í öllum þeim 400 konum sem þau skoðuðu.^[2] Í kjölfarið varð G-bletturinn þekkt fyrirbæri í hugum flestra vegna fjölmiðlaumfjöllunar um niðurstöður rannsókna þeirra. En á sama tíma og almenningur gengur nú út frá því sem vísu að G-bletturinn sé til, hafa vísindamenn ýmist keppst við að sanna^[3] eða afsanna^[4] tilveru hans.^[5]

Þeir vísindamenn sem segjast hafa fundið G-blettinn lýsa honum sem svæði á framvegg legganganna, miðja vegu milli lífbeins og legháls, sem liggur meðfram þvagrásinni. Til þess að finna hann er fingur settur inn í leggöngin og fingurgómur látinn vísa fram. Ef vilji er til að örva blettinn er fingurinn svo hreyfður eins og verið sé að lokka eitthvað til sín.^[6]

Rannsóknir sem gerðar hafa verið á G-blettinum hafa bæði sýnt fram á að hann sé sérstakt svæði út frá líffærafræði^[7] og að hann sé það ekki.^[8] Rannsókn Ostrzenski frá 2012 studdist við niðurstöður úr krufningu á einni konu. Höfundur heldur því fram að G-bletturinn sé sérstakt líffærafræðilegt fyrirbæri. Hann lýsir G-blettinum nákvæmlega og birtir myndir máli sínu til stuðnings. Niðurstöðurnar voru þó hvorki í samræmi við fyrri lýsingar á staðsetningu eða vefjafræðilegri samsetningu blettsins.^[9] Nýrri rannsókn þar sem 13 konur voru krufnar komst hins vegar að þeirri niðurstöðu að ekki væri til staðar sérstakt svæði í leggöngum kvennanna sem væri í samræmi við fyrri lýsingar á G-blettinum.^[10] Höfundarnir tóku þó fram að þrátt fyrir að þeim hafi ekki tekist sanna líffærafræðilega að G-bletturinn sé til, hafi þeir þeir heldur ekki afsannað það á vefjafræðilegum grunni. Það að þeir hafi ekki séð G-blettinn með berum augum sannar sem sagt ekki að hann sé ekki til. Enn vantar smásjárrannsóknir sem sýna fram á að hann sé ekki til.

Þar til við fáum frekari upplýsingar sem geta afsannað með óyggjandi hætti að G-bletturinn sé ekki til hafa fræðimenn lagt til nýtt sjónarhorn á fyrirbærið. Svæðið sem hefur verið lýst sem G-bletti, liggur þar sem bakhluti snípsins og þvagrásarinnar og framhluti legganganna mætast. Þessi blettur, sem lýst hefur verið sem örvunarsvæði innan legganganna sem mögulega hefur áhrif á fullnægingar, er talinn vera snertiflötur ólíkra líffæra sem öll eiga einhvern þátt í kynferðislegri örvun og fullnægingum. Samkvæmt þessari nýju sýn á málið er þetta svæði hins vegar ekki sérstakt líffærafræðilegt fyrirbæri.^[11]

Rannsakendur hafa komist að því að í besta falli séu niðurstöður rannsókna á tilvist G-blettsins ófullnægjandi og skeri ekki úr um tilvist hans.^[12] Jafnvel þótt margar rannsóknir hafi fundið G-blettinn eru þær ekki samhljóða um hvernig hann nákvæmlega er, hvar hann sé staðsettur eða hvert eðli hans sé.^[13]

Sú athygli sem G-bletturinn hefur fengið er kærkomin því hún hefur varpað ljósi á það hversu litla athygli líffærafræði kvenkynfæra hefur fengið í rannsóknum. Því er staðan enn sú, rúmum 70 árum eftir að fyrirbærinu var fyrst lýst, að frekari rannsókna er þörf til þess að fá úr því skorið hvort G-bletturinn sé til eða ekki.

Tilvísanir:

1. ^ Grafenberg, E. (1950). The role of the urethra in female orgasm. International Journal of Sexology, 3(2), 146.
2. ^ Perry, J. D., & Whipple, B. (1981). Pelvic muscle strength of female ejaculators: Evidence in support of a new theory of orgasm. Journal of Sex Research, 17(1), 22-39.
3. ^ Ostrzenski, A. (2012). G-spot anatomy: A new discovery. The journal of sexual medicine, 9(5), 1355-1359. https://doi.org/10.1111/j.1743-6109.2012.02668.x
4. ^ Hines, T. M. (2001). The G-spot: a modern gynecologic myth. American Journal of Obstetrics and Gynecology, 185(2), 359-362.
5. ^ Vieira-Baptista, P., Lima-Silva, J., Preti, M., Xavier, J., Vendeira, P., & Stockdale, C. K. (2021). G-spot: fact or fiction?: a systematic review. Sexual Medicine, 9(5), 100435. https://doi.org/10.1016/j.esxm.2021.100435
6. ^ Jannini, E. A., Whipple, B., Kingsberg, S. A., Buisson, O., Foldès, P., & Vardi, Y. (2010). Who's afraid of the G-spot. The journal of sexual medicine, 7(1), 25-34. https://doi.org/10.1111/j.1743-6109.2009.01613.x
7. ^ Ostrzenski, A. (2012).
8. ^ Hoag, N., Keast, J. R., & O'Connell, H. E. (2017). The “G-Spot” is not a structure evident on macroscopic anatomic dissection of the vaginal wall. The journal of sexual medicine, 14(12), 1524-1532. https://doi.org/10.1016/j.jsxm.2017.10.071
9. ^ Hines, T. M. (2001).
10. ^ Hoag, N., Keast, J. R., & O'Connell, H. E. (2017).
11. ^ Jannini, E. A., Buisson, O., & Rubio-Casillas, A. (2014). Beyond the G-spot: clitourethrovaginal complex anatomy in female orgasm. Nature Reviews Urology, 11(9), 531-538. https://doi.org/10.1038/nrurol.2014.193
12. ^ Kilchevsky, A., Vardi, Y., Lowenstein, L., & Gruenwald, I. (2012). Is the female G-spot truly a distinct anatomic entity?. The journal of sexual medicine, 9(3), 719-726. https://doi.org/10.1111/j.1743-6109.2011.02623.x
13. ^ Vieira-Baptista, P. o.fl. (2021).

Mynd:

• Female anatomy with g-spot.svg. Íslenskur texti settur inn af ritstjórn Vísindavefsins. (Sótt 8.11.2021).

...