Íslenskan hefur fullt af frösum þar sem fyrir kemur orð, sem er eiginlega bara aldrei notað utan þess orðasambands og merkingin jafnvel nær óþekkt á orðinu stöku. Hvað er t.d. þetta flimtingar fyrirbæri?Nafnorðið flimtingar (kv. ft.) merkir ‘háð, spott, dylgjur’. Af sama stofni eru einnig orðin flim (einnig flím) og flimska ‘háðkveðskapur, skop’ og sögnin að flimta ‘skopast að, vera með dylgjur’. Í sömu merkingu og flimtingar eru nafnorðin flimtan og flimt. Að hafa eitthvað í flimtingum merkir ‘skemmta sér við söguburð, dylgja um eitthvað’. Samkvæmt Orðsifjabók Ásgeirs Blöndals Magnússonar eru orðin skyld færeysku flím ‘glens, svikahjal, eitthvað grunsamlegt eða ótraust’ og fleimandi ‘smjaðurslegur’, gamalli dönsku flim ‘spott’, nýnorsku flima ‘stjákla til og frá’ og fleima ‘gera gælur við, smjaðra’ og lágþýsku flimen ‘smjaðra’ (1989:192). Heimild:
- Ásgeir Blöndal Magnússon. 1989. Íslensk orðsifjabók. Orðabók Háskólans, Reykjavík.
- Picryl. (Sótt 29.3.2019).