Hér getur þú sent okkur nýjar spurningar um vísindaleg efni.
Hafðu spurninguna stutta og hnitmiðaða og sendu aðeins eina í einu. Einlægar og vandaðar spurningar
um mikilvæg efni eru líklegastar til að kalla fram vönduð og greið svör. Ekki er víst að tími vinnist til að
svara öllum spurningum.
Persónulegar upplýsingar um spyrjendur eru eingöngu notaðar í starfsemi vefsins, til dæmis til að
svör verði við hæfi spyrjenda. Spurningum er ekki sinnt ef spyrjandi villir á sér heimildir eða segir ekki
nægileg deili á sér.
Spurningum sem eru ekki á verksviði vefsins er eytt.
Að öðru leyti er hægt að spyrja Vísindavefinn um allt milli himins og jarðar!
Þegar spyrjandinn talar um fuglaber á hann væntanlega við ber reyniviðarins eða reyniber. Berin eru afar áberandi á haustinn þegar laufin taka að falla og þau laða að sér fjölda skógarþrasta (Turdus illiacus).
Reyniberin eru lítið nýtt af okkur mannfólkinu, nema þá til skrauts. Þau hafa eitthvað verið soðin niður og gert úr þeim hlaup en það er ekki algengt nú á dögum. Reyniber eru ekki sérlega bragðgóð og því hafa fáir lyst á þeim. Reyniberin eru ekki eitruð en undirritaður leggur ekki til að menn borði mikið af berjunum því vafalaust er hægt að fá ónot í magann af þeim.
Reyniber.
Börnum er oft sagt að reyniber séu eitruð, væntanlega til að þau varist að borða þau en hinn áberandi rauði litur berjanna getur freistað margra. Þessi varnaðarorð eiga fullan rétt á sér því að það er góð regla að forðast að tína í sig þær afurðir náttúrunnar sem maður þekkir ekki.
Reyniber eru aldin reynitrjáa (Sorbus aucuparia) sem geta orðið stór og glæsileg. Þau mynda ekki skóga hér á landi heldur er algengast að þau vaxi innan um birkikjarr og standa þau þá upp úr kjarrinu. Þau vaxa einnig í skjólgóðum gjám og að sjálfsögðu í görðum víðs vegar um landið.
Heimild og mynd:
Hörður Kristinsson. Íslenska plöntuhandbókin. Mál og menning. Reykjavík. 1998.