Þjóðskáldið Jónas Hallgrímsson fæddist að Hrauni í Öxnadal ,,þar sem háir hólar hálfan dalinn fylla". Þessir hólar sem Jónas talar um mynduðust þegar fjallið fyrir ofan Hraunsbæinn þar sem hann stendur í dag féll fram með miklu afli svo að eftir stóðu Hraundrangarnir. Innan við Hraunið, í Vatnsdalnum, myndaðist stöðuvatn, Hraunsvatnið, en þar er nokkur veiði, aðallega bleikju. Afrennsli þess er neðanjarðar. Vatnið er þó sennilega frægast fyrir það að þar drukknaði faðir Jónasar Hallgrímssonar.
Bleikja er ein þeirra tegunda sem lifir í Hraunsvatni í Öxnadal.
- Fyrst eftir ísöld var Vatnsdalurinn ofur venjulegur dalur, þar sem á rann úr jöklum og fönnum fjallanna. Bleikja getur lifað við lágt hitastig, og er líklegt að hún hafi synt eftir ánni upp í dalinn. Eftir að jöklarnir hurfu úr dölum landsins og þeir héldu ekki lengur við fjallshlíðarnar, urðu víða berghlaup eða framhlaup, og eitt slíkt viðamikið er í mynni Vatnsdals. Lokaðist þá vatnið af og er síðan að mestu sambandslaust við sjó. Fiskurinn lokast þá af í vatninu. Þetta hefði getað gerst 1000-2000 árum eftir að ísöld lýkur. (Í bókinni Berghlaup eftir Ólaf Jónsson er þetta berghlaup talið eldra en 7000 ára)
- Önnur kenning er sú að smáfiskur geti synt eftir sprungum og lækjarseyrum og jafnvel í grunnvatninu upp til fjallavatna. Hraunsáin er stundum uppi þegar miklir vatnavextir eru og þá gæti fiskur farið upp, eða þá eftir þeim neðanjarðarleiðum sem vatnið fer venjulega undir berghlaupið.
- Sú kenning sem oftast er gripið til varðandi svona einangruð vötn er að fuglar hafi borið þangað fiska. Þetta er þó fremur ótrúleg skýring. Þannig þyrfti að bera fleiri en einn fisk og þeir þyrftu að vera lifandi. Einnig má hugsa sér að fuglar gætu borið frjóvguð hrogn, og þá þyrfti einnig að bera fleira en eitt hrogn. Hins vegar eru hrognin svo viðkvæm að þessi kenning er fremur vafasöm en ekki útilokuð. Mér skilst að hún hafi aldrei verið sönnuð hérlendis.