Sólin Sólin Rís 10:17 • sest 16:10 í Reykjavík
Tunglið Tunglið Rís 21:40 • Sest 15:54 í Reykjavík
Flóð Flóð Árdegis: 10:12 • Síðdegis: 22:46 í Reykjavík
Fjaran Fjara Árdegis: 03:46 • Síðdegis: 16:36 í Reykjavík
Sólin Sólin Rís 10:17 • sest 16:10 í Reykjavík
Tunglið Tunglið Rís 21:40 • Sest 15:54 í Reykjavík
Flóð Flóð Árdegis: 10:12 • Síðdegis: 22:46 í Reykjavík
Fjaran Fjara Árdegis: 03:46 • Síðdegis: 16:36 í Reykjavík
LeiðbeiningarTil baka

Sendu inn spurningu

Hér getur þú sent okkur nýjar spurningar um vísindaleg efni.

Hafðu spurninguna stutta og hnitmiðaða og sendu aðeins eina í einu. Einlægar og vandaðar spurningar um mikilvæg efni eru líklegastar til að kalla fram vönduð og greið svör. Ekki er víst að tími vinnist til að svara öllum spurningum.

Persónulegar upplýsingar um spyrjendur eru eingöngu notaðar í starfsemi vefsins, til dæmis til að svör verði við hæfi spyrjenda. Spurningum er ekki sinnt ef spyrjandi villir á sér heimildir eða segir ekki nægileg deili á sér.

Spurningum sem eru ekki á verksviði vefsins er eytt.

Að öðru leyti er hægt að spyrja Vísindavefinn um allt milli himins og jarðar!

=

Hvers vegna má mér ekki langa?

Guðrún Kvaran

Árnastofnun - mynd í *Árnarstofnun
Sögnin að langa telst til svokallaðra ópersónulegra sagna og hefur haft frumlagsígildi í þolfalli allt frá fornu máli. Kallast það þolfallsfrumlag. Þannig er sagt: mig (þolfall) langar, þig langar, hann langar, hana langar, okkur langar, ykkur langar, þá/þær/þau langar. Dæmi um aðrar ópersónulegar sagnir með þolfalli eru mig minnir, mig grunar, mig langar, mig þyrstir.

Það telst ekki vandað mál að nota þágufallsfrumlag með sögninni að langa þótt sú notkun sé orðin allalgeng. Rétt er því að segja: Mig langar í samloku.

Aðrar ópersónulegar sagnir hafa frumlagsígildi í þágufalli og mætti nefna sem dæmi: mér finnst, mér heyrist, mér líkar, mér sýnist.

Í Stafsetningarorðabókinni er eingöngu sýnt þolfallsfrumlag með sögninni að langa og sama er að segja um Málfarsbanka Stofnunar Árna Magnússonar í íslenskum fræðum. Það telst ekki vandað mál að nota þágufallsfrumlag með sögninni að langa þótt sú notkun sé orðin allalgeng.

Mynd:

Höfundur

Guðrún Kvaran

prófessor

Útgáfudagur

8.4.2013

Spyrjandi

Alexander Gunnar Kristjánsson

Tilvísun

Guðrún Kvaran. „Hvers vegna má mér ekki langa?“ Vísindavefurinn, 8. apríl 2013, sótt 21. nóvember 2024, https://visindavefur.is/svar.php?id=63921.

Guðrún Kvaran. (2013, 8. apríl). Hvers vegna má mér ekki langa? Vísindavefurinn. https://visindavefur.is/svar.php?id=63921

Guðrún Kvaran. „Hvers vegna má mér ekki langa?“ Vísindavefurinn. 8. apr. 2013. Vefsíða. 21. nóv. 2024. <https://visindavefur.is/svar.php?id=63921>.

Chicago | APA | MLA

Senda grein til vinar

=

Hvers vegna má mér ekki langa?
Sögnin að langa telst til svokallaðra ópersónulegra sagna og hefur haft frumlagsígildi í þolfalli allt frá fornu máli. Kallast það þolfallsfrumlag. Þannig er sagt: mig (þolfall) langar, þig langar, hann langar, hana langar, okkur langar, ykkur langar, þá/þær/þau langar. Dæmi um aðrar ópersónulegar sagnir með þolfalli eru mig minnir, mig grunar, mig langar, mig þyrstir.

Það telst ekki vandað mál að nota þágufallsfrumlag með sögninni að langa þótt sú notkun sé orðin allalgeng. Rétt er því að segja: Mig langar í samloku.

Aðrar ópersónulegar sagnir hafa frumlagsígildi í þágufalli og mætti nefna sem dæmi: mér finnst, mér heyrist, mér líkar, mér sýnist.

Í Stafsetningarorðabókinni er eingöngu sýnt þolfallsfrumlag með sögninni að langa og sama er að segja um Málfarsbanka Stofnunar Árna Magnússonar í íslenskum fræðum. Það telst ekki vandað mál að nota þágufallsfrumlag með sögninni að langa þótt sú notkun sé orðin allalgeng.

Mynd:

...