Sólin Sólin Rís 10:23 • sest 16:05 í Reykjavík
Tunglið Tunglið Rís 25:04 • Sest 15:29 í Reykjavík
Flóð Flóð Árdegis: 12:18 • Síðdegis: 25:05 í Reykjavík
Fjaran Fjara Árdegis: 05:51 • Síðdegis: 18:50 í Reykjavík
Sólin Sólin Rís 10:23 • sest 16:05 í Reykjavík
Tunglið Tunglið Rís 25:04 • Sest 15:29 í Reykjavík
Flóð Flóð Árdegis: 12:18 • Síðdegis: 25:05 í Reykjavík
Fjaran Fjara Árdegis: 05:51 • Síðdegis: 18:50 í Reykjavík
LeiðbeiningarTil baka

Sendu inn spurningu

Hér getur þú sent okkur nýjar spurningar um vísindaleg efni.

Hafðu spurninguna stutta og hnitmiðaða og sendu aðeins eina í einu. Einlægar og vandaðar spurningar um mikilvæg efni eru líklegastar til að kalla fram vönduð og greið svör. Ekki er víst að tími vinnist til að svara öllum spurningum.

Persónulegar upplýsingar um spyrjendur eru eingöngu notaðar í starfsemi vefsins, til dæmis til að svör verði við hæfi spyrjenda. Spurningum er ekki sinnt ef spyrjandi villir á sér heimildir eða segir ekki nægileg deili á sér.

Spurningum sem eru ekki á verksviði vefsins er eytt.

Að öðru leyti er hægt að spyrja Vísindavefinn um allt milli himins og jarðar!

=
Forsíða Heilbrigðisvísindi Sálfræði Hvað er greind?

Flokkun:

5.7.2000
Heilbrigðisvísindi Sálfræði

Hvað er greind?

Sigurður J. Grétarsson

Hér verður ekki reynt að svara því hvað orðið greind merkir í almennu máli eða í daglegu lífi. En í sálarfræði er með þessu orði átt við það sem mælist á tilteknum prófum sem kallast greindarpróf. Þau hafa reynst hafa forsagnargildi um tiltekna eiginleika manna sem hafa til dæmis áhrif á framtíð þeirra. Greindarpróf sýna meðal annars talsverða fylgni, sem kallað er, við almennan námsárangur manna eða gengi í almennum skólum.

Með þessum texta er einnig svarað eftirtöldum spurningum:
Hvaða kvarða er stuðst við til að ákvarða gáfur á greindarprófum? (Guðmundur Þórarinsson)

Hvernig er hægt að mæla greindarvísitölu í mönnum? (Vignir Már Lýðsson)
Nokkrir hafa spurt um greind, greindarvísitölu og greindarpróf. Spurt er hvað er greind og hvernig og á hvaða mælikvarða hún sé mæld. Saga greindarmælinga varpar ljósi á þessar spurningar.

Lengi hefur blundað í mannfólkinu draumurinn um að lesa á svipstundu eitt og annað um skapsmuni fólks, hæfileika þess og jafnvel örlög. Í sögum og ævintýrum verða ýmiss konar teikn, allt frá stöðu himintungla til tiltekinna líkamseinkenna, frá jólastjörnu til þjófsaugna, til þess að bregða ljósi á framtíð fólks. Lítill angi af þessum draumi eru til dæmis svonefnd próf sem birt eru í skemmti- og fræðsluefni fyrir heimili. Lesendum er þá boðið að athuga eiginleika sína, frá stjórnunarhæfni og snyrtimennsku til frumleika og mannkærleika, og sjá á svipstundu harla margt sem áður var hulið. Flest af þessu er til gamans gert, og fræðileg undirstaða slíkra spádóma er nánast alltaf rýr.

En ekki er þar með sagt að allar forspár séu vitleysa. Auðvitað getur fólk, af hyggjuviti sínu og reynslu af mannfólkinu, spáð ýmsu um framtíð þess og sagt eitt og annað af viti um hvernig einn eiginleiki tengist öðrum. Heiðarlegar tilraunir hafa verið gerðar til að færa slíkar spár í kerfisbundinn eða fræðilegan búning. Á öllum öldum hafa verið til inntökupróf fyrir gráður og embætti af ýmsum toga, og jafnan hafa verið tilbúnar sérstakar prófraunir sem kanna getu fólks til að takast á hendur verkefni. Á nítjándu öld var líka reynt að renna fræðilegum stoðum undir lundernislestur sem byggðist á stærð tiltekinna höfuðbeina. Reynt var að lesa í sálargáfur fólks með því að þreifa á hnúðum og sveigjum í höfuðkúpu þess. Afrakstur þeirra fræða var reyndar enginn.

Segja má að greindarpróf nútímans séu brot af þessum sama draumi - að sjá með einhverri vissu inn í framtíð fólks með tiltölulega litlum tilkostnaði. Þróun prófanna hófst á ofanverðri nítjándu öld og tengdist áhuga Englendingsins Francis Galton, frænda Charles Darwin, á því að bæta mannkynið, sem er göfug hugsjón en þó tvíeggjuð. Hugmynd hans var að fyrst þyrfti að finna afburðafólk og síðan að hvetja það til innbyrðis tímgunar. Þannig mætti fjölga afburðamönnum hér í heimi. Skemmst er frá því að segja að áætlunin - sem greinilega var barn síns tíma - komst aldrei í verk. Engin afburðamannapróf eru til.

En Galton lagði mikla vinnu í verkið, prófaði tugþúsundir á ýmsum þrautaprófum sem áttu að vinsa úr þá bestu. Mikilsverðast í þessum efnum er að hann lagði fræðilegan grunn að nútímaprófum með því að þróa tölfræðiaðferðir sem enn eru undirstaða slíkrar prófunar.

Sálfræðileg próf byggjast í raun á tveimur grundvallarhugmyndum úr tölfræði. Í fyrsta lagi er hugmyndin um staðlaða röðun, og hins vegar hugmyndin um fylgni. Francis Galton var frumkvöðull í þróun og hagnýtingu beggja hugmyndanna, þó að próf hans yrðu reyndar aldrei hagnýt.

Staðlaða röðunin byggist á mannamun, mismun milli manna. Slíkur munur kemur fram í nánast hvaða eiginleika sem unnt er að mæla. Menn eru misháir. Sumir eru mjög stuttir, sumir eru ógnarlangir, flestir eru miðlungsháir. Sama gildir um óáþreifanlegri hluti til dæmis ljóðakunnáttu. Sumir kunna svo til engin ljóð, nokkrir kunna urmul og ógrynni, en flestir kunna miðlungsmörg ljóð. Galton sá að hægt var að nota slíkan mannamun til að raða fólki, ekki bara eftir stærð og bókmenntaáhuga heldur eftir hvaða viðmiði sem vera skal. Hann safnaði því atriðum sem hann áleit tengjast greind fólks, tilgreindi staðlaðar reglur um hvernig mætti leggja þau fyrir, og prófaði fjölda fólks á þessum atriðum. Atriðin voru til dæmis: Hve hratt og hve nákvæmlega finnur fólk miðju beinnar línu? Hvað getur fólk hreyft höndina hratt til að ýta á hnapp? Hve vel greinir fólk að nálarodda sem stutt er á handarbak þess?

Þegar nægilegur fjöldi hefur verið prófaður dreifast niðurstöðurnar eftir svonefndri normal-dreifingu. Það merkir að ýmsir stærðfræðilegir eiginleikar dreifingarinnar eru þekktir. Hér er nóg að tilgreina að normal-dreifing er stöðluð röðun. Ef maður hefur í höndum upplýsingar um normal-dreifingu eiginleika, er nóg að vita einkunn einhvers á prófi sem prófar þennan eiginleika; þá veit maður hve margir standa sig betur á prófinu og hve margir standa sig verr. Galton safnaði því fyrst stöðlunarviðmiðum, og eftir að þau lágu fyrir var nóg að vita um einkunn manns á prófinu. Hún ein nægði til þess að vita hvernig hann stóð sig í samanburði við alla aðra.

Greindarpróf nútímans byggjast á þessari tækni. Fjöldi manna er látinn taka próf, áður en það er tekið í notkun. Tíminn hefur leitt í ljós að sé rétt að farið er hæfilegt að slík forprófun nái til nokkur hundruð einstaklinga. Þeir standa sig misvel á prófinu og mynda viðmiðun eða staðal sem próftakar eru síðan bornir saman við. Greindarpróf eru þannig fljótleg aðferð til að raða fólki á nokkuð öruggan hátt upp á sérstakan kvarða. En staðlaða röðin er bara hálf sagan.

Eftir er að athuga hitt grunnhugtak greindarprófa, fylgnina. Galton þróaði fylgnireikninga til þess að athuga hvernig útkoma á einu prófi spáði fyrir um einhvern annan eiginleika. Ef röð manns á einum kvarða, til dæmis greindarkvarða, spáir fullkomlega um hvar í röðinni hann lendir á öðrum kvarða, til dæmis á ljóðakvarða, þá er fullkomin fylgni á milli kvarðanna. Ef einkunn á einum kvarða spáir engu um gengi manns á öðrum er fylgnin að sama skapi engin. Gagnsemi greindarprófa felst í því að röð á greindarprófi spáir fyrir um röðun annarra eiginleika eða hæfileika fólks, einkum hvernig þeim gengur í skóla.

Vandinn við greindarpróf Galtons var að þau spáðu engu sérstöku um gengi fólks í lífinu. Honum tókst að staðla spurningar og prófatriði vel, honum tókst að safna viðmiðunarhópum, allt var eins og það átti að vera, nema eitt. Prófatriðin hans spáðu engu sérstöku. Þau byggðust í raun á skynjunarnæmi, hreyfileikni og ýmsum þess háttar atriðum sem menn á nítjándu öld töldu vera undirstöður greindar.

Það var ekki fyrr en Frakkinn Alfreð Binet tók að þróa prófatriði af öðrum toga sem greindarpróf fóru að gera gagn. Honum var falið að finna börn sem þurftu á sérkennslu að halda, það er að segja börn sem ekki höfðu full not af venjulegri skólagöngu. Hann notaðist við prófatriði sem líktust mjög því sem börn glíma við í skólum, dálitlar þrautir sem athuguðu fremur hugsun og innsæi en skynjun og hreyfileikni. Prófatriði hans minna á orðadæmi úr reikningi, minnisatriði, skilgreiningar orða, röðun púsluspila og þess háttar verkefni.

Heildarútkoma á prófum Binets spáði harla vel fyrir um gengi í skóla, hún hafði með öðrum orðum nokkuð góða fylgni við námsárangur, ekki fullkomna, en nógu góða til þess að hún gæti gert gagn. Rannsóknir á nytsemi prófa felast auðvitað meðal annars í því að tryggja að aðeins séu notuð próf sem hafa forspárgildi. Útkoma barna á prófi Binets gat hjálpað skólamönnum í París við að finna börnum hæfilega og hentuga kennslu.

Fjallað er nánar um notagildi og takmarkanir greindarprófa í svari sama höfundar við spurningunni Er sannað að greindarpróf verki?



Höfundur

Sigurður J. Grétarsson

Sigurður J. Grétarsson

prófessor í sálarfræði við HÍ

Útgáfudagur

5.7.2000

Spyrjandi

Hrannar Baldursson

Efnisorð

Tilvísun

Sigurður J. Grétarsson. „Hvað er greind?“ Vísindavefurinn, 5. júlí 2000, sótt 23. nóvember 2024, https://visindavefur.is/svar.php?id=615.

Sigurður J. Grétarsson. (2000, 5. júlí). Hvað er greind? Vísindavefurinn. https://visindavefur.is/svar.php?id=615

Sigurður J. Grétarsson. „Hvað er greind?“ Vísindavefurinn. 5. júl. 2000. Vefsíða. 23. nóv. 2024. <https://visindavefur.is/svar.php?id=615>.

Chicago | APA | MLA

Þessi síða notar vafrakökur Nánari upplýsingar

Ég samþykki

Senda grein til vinar

=

Hvað er greind?
Hér verður ekki reynt að svara því hvað orðið greind merkir í almennu máli eða í daglegu lífi. En í sálarfræði er með þessu orði átt við það sem mælist á tilteknum prófum sem kallast greindarpróf. Þau hafa reynst hafa forsagnargildi um tiltekna eiginleika manna sem hafa til dæmis áhrif á framtíð þeirra. Greindarpróf sýna meðal annars talsverða fylgni, sem kallað er, við almennan námsárangur manna eða gengi í almennum skólum.

Með þessum texta er einnig svarað eftirtöldum spurningum:
Hvaða kvarða er stuðst við til að ákvarða gáfur á greindarprófum? (Guðmundur Þórarinsson)

Hvernig er hægt að mæla greindarvísitölu í mönnum? (Vignir Már Lýðsson)
Nokkrir hafa spurt um greind, greindarvísitölu og greindarpróf. Spurt er hvað er greind og hvernig og á hvaða mælikvarða hún sé mæld. Saga greindarmælinga varpar ljósi á þessar spurningar.

Lengi hefur blundað í mannfólkinu draumurinn um að lesa á svipstundu eitt og annað um skapsmuni fólks, hæfileika þess og jafnvel örlög. Í sögum og ævintýrum verða ýmiss konar teikn, allt frá stöðu himintungla til tiltekinna líkamseinkenna, frá jólastjörnu til þjófsaugna, til þess að bregða ljósi á framtíð fólks. Lítill angi af þessum draumi eru til dæmis svonefnd próf sem birt eru í skemmti- og fræðsluefni fyrir heimili. Lesendum er þá boðið að athuga eiginleika sína, frá stjórnunarhæfni og snyrtimennsku til frumleika og mannkærleika, og sjá á svipstundu harla margt sem áður var hulið. Flest af þessu er til gamans gert, og fræðileg undirstaða slíkra spádóma er nánast alltaf rýr.

En ekki er þar með sagt að allar forspár séu vitleysa. Auðvitað getur fólk, af hyggjuviti sínu og reynslu af mannfólkinu, spáð ýmsu um framtíð þess og sagt eitt og annað af viti um hvernig einn eiginleiki tengist öðrum. Heiðarlegar tilraunir hafa verið gerðar til að færa slíkar spár í kerfisbundinn eða fræðilegan búning. Á öllum öldum hafa verið til inntökupróf fyrir gráður og embætti af ýmsum toga, og jafnan hafa verið tilbúnar sérstakar prófraunir sem kanna getu fólks til að takast á hendur verkefni. Á nítjándu öld var líka reynt að renna fræðilegum stoðum undir lundernislestur sem byggðist á stærð tiltekinna höfuðbeina. Reynt var að lesa í sálargáfur fólks með því að þreifa á hnúðum og sveigjum í höfuðkúpu þess. Afrakstur þeirra fræða var reyndar enginn.

Segja má að greindarpróf nútímans séu brot af þessum sama draumi - að sjá með einhverri vissu inn í framtíð fólks með tiltölulega litlum tilkostnaði. Þróun prófanna hófst á ofanverðri nítjándu öld og tengdist áhuga Englendingsins Francis Galton, frænda Charles Darwin, á því að bæta mannkynið, sem er göfug hugsjón en þó tvíeggjuð. Hugmynd hans var að fyrst þyrfti að finna afburðafólk og síðan að hvetja það til innbyrðis tímgunar. Þannig mætti fjölga afburðamönnum hér í heimi. Skemmst er frá því að segja að áætlunin - sem greinilega var barn síns tíma - komst aldrei í verk. Engin afburðamannapróf eru til.

En Galton lagði mikla vinnu í verkið, prófaði tugþúsundir á ýmsum þrautaprófum sem áttu að vinsa úr þá bestu. Mikilsverðast í þessum efnum er að hann lagði fræðilegan grunn að nútímaprófum með því að þróa tölfræðiaðferðir sem enn eru undirstaða slíkrar prófunar.

Sálfræðileg próf byggjast í raun á tveimur grundvallarhugmyndum úr tölfræði. Í fyrsta lagi er hugmyndin um staðlaða röðun, og hins vegar hugmyndin um fylgni. Francis Galton var frumkvöðull í þróun og hagnýtingu beggja hugmyndanna, þó að próf hans yrðu reyndar aldrei hagnýt.

Staðlaða röðunin byggist á mannamun, mismun milli manna. Slíkur munur kemur fram í nánast hvaða eiginleika sem unnt er að mæla. Menn eru misháir. Sumir eru mjög stuttir, sumir eru ógnarlangir, flestir eru miðlungsháir. Sama gildir um óáþreifanlegri hluti til dæmis ljóðakunnáttu. Sumir kunna svo til engin ljóð, nokkrir kunna urmul og ógrynni, en flestir kunna miðlungsmörg ljóð. Galton sá að hægt var að nota slíkan mannamun til að raða fólki, ekki bara eftir stærð og bókmenntaáhuga heldur eftir hvaða viðmiði sem vera skal. Hann safnaði því atriðum sem hann áleit tengjast greind fólks, tilgreindi staðlaðar reglur um hvernig mætti leggja þau fyrir, og prófaði fjölda fólks á þessum atriðum. Atriðin voru til dæmis: Hve hratt og hve nákvæmlega finnur fólk miðju beinnar línu? Hvað getur fólk hreyft höndina hratt til að ýta á hnapp? Hve vel greinir fólk að nálarodda sem stutt er á handarbak þess?

Þegar nægilegur fjöldi hefur verið prófaður dreifast niðurstöðurnar eftir svonefndri normal-dreifingu. Það merkir að ýmsir stærðfræðilegir eiginleikar dreifingarinnar eru þekktir. Hér er nóg að tilgreina að normal-dreifing er stöðluð röðun. Ef maður hefur í höndum upplýsingar um normal-dreifingu eiginleika, er nóg að vita einkunn einhvers á prófi sem prófar þennan eiginleika; þá veit maður hve margir standa sig betur á prófinu og hve margir standa sig verr. Galton safnaði því fyrst stöðlunarviðmiðum, og eftir að þau lágu fyrir var nóg að vita um einkunn manns á prófinu. Hún ein nægði til þess að vita hvernig hann stóð sig í samanburði við alla aðra.

Greindarpróf nútímans byggjast á þessari tækni. Fjöldi manna er látinn taka próf, áður en það er tekið í notkun. Tíminn hefur leitt í ljós að sé rétt að farið er hæfilegt að slík forprófun nái til nokkur hundruð einstaklinga. Þeir standa sig misvel á prófinu og mynda viðmiðun eða staðal sem próftakar eru síðan bornir saman við. Greindarpróf eru þannig fljótleg aðferð til að raða fólki á nokkuð öruggan hátt upp á sérstakan kvarða. En staðlaða röðin er bara hálf sagan.

Eftir er að athuga hitt grunnhugtak greindarprófa, fylgnina. Galton þróaði fylgnireikninga til þess að athuga hvernig útkoma á einu prófi spáði fyrir um einhvern annan eiginleika. Ef röð manns á einum kvarða, til dæmis greindarkvarða, spáir fullkomlega um hvar í röðinni hann lendir á öðrum kvarða, til dæmis á ljóðakvarða, þá er fullkomin fylgni á milli kvarðanna. Ef einkunn á einum kvarða spáir engu um gengi manns á öðrum er fylgnin að sama skapi engin. Gagnsemi greindarprófa felst í því að röð á greindarprófi spáir fyrir um röðun annarra eiginleika eða hæfileika fólks, einkum hvernig þeim gengur í skóla.

Vandinn við greindarpróf Galtons var að þau spáðu engu sérstöku um gengi fólks í lífinu. Honum tókst að staðla spurningar og prófatriði vel, honum tókst að safna viðmiðunarhópum, allt var eins og það átti að vera, nema eitt. Prófatriðin hans spáðu engu sérstöku. Þau byggðust í raun á skynjunarnæmi, hreyfileikni og ýmsum þess háttar atriðum sem menn á nítjándu öld töldu vera undirstöður greindar.

Það var ekki fyrr en Frakkinn Alfreð Binet tók að þróa prófatriði af öðrum toga sem greindarpróf fóru að gera gagn. Honum var falið að finna börn sem þurftu á sérkennslu að halda, það er að segja börn sem ekki höfðu full not af venjulegri skólagöngu. Hann notaðist við prófatriði sem líktust mjög því sem börn glíma við í skólum, dálitlar þrautir sem athuguðu fremur hugsun og innsæi en skynjun og hreyfileikni. Prófatriði hans minna á orðadæmi úr reikningi, minnisatriði, skilgreiningar orða, röðun púsluspila og þess háttar verkefni.

Heildarútkoma á prófum Binets spáði harla vel fyrir um gengi í skóla, hún hafði með öðrum orðum nokkuð góða fylgni við námsárangur, ekki fullkomna, en nógu góða til þess að hún gæti gert gagn. Rannsóknir á nytsemi prófa felast auðvitað meðal annars í því að tryggja að aðeins séu notuð próf sem hafa forspárgildi. Útkoma barna á prófi Binets gat hjálpað skólamönnum í París við að finna börnum hæfilega og hentuga kennslu.

Fjallað er nánar um notagildi og takmarkanir greindarprófa í svari sama höfundar við spurningunni Er sannað að greindarpróf verki?



...