Sú hefð að dómarar klæðist skikkjum á upptök sín í Bretlandi á 14. öld þegar dómarar tóku að klæðast skikkjum. Sá klæðnaður var þó ekki alls kostar óvanalegur í þá daga því þeir sem heimsóttu konungshöll Eðvarðs þriðja konungs klæddust slíkum skikkjum. Klæðnaðurinn festist smám saman í sessi og í kjölfarið breiddist þessi hefð út um heiminn. Skikkjan varð þannig að einkennisklæðnaði fyrir lögmenn og dómara og var meðal annars tekin upp hér á landi eftir að Hæstiréttur tók til starfa. Á vef Hæstaréttar segir að þegar dómurinn tók til starfa árið 1920 hafi verið tekin upp sú venja „að dómarar og lögmenn klæddust sérstökum skikkjum við málflutninginn, og mun það hafa verið gert að áeggjan fyrstu hæstaréttarlögmannanna, þeirra Eggerts Claessen og Sveins Björnssonar, síðar forseta Íslands“. Skikkjur dómara og lögmanna eru útfærðar á mismunandi hátt á hverjum stað. Hér á landi eru skikkjurnar svartar með bláum boðungum. Áður var í gildi reglugerð um skikkjur dómara og málflytjenda en hún féll úr gildi árið 1996. Skikkjan hefur ákveðna skírskotun í hlutverk dómstóla og réttarkerfisins. Með því að dómarar klæðist skikkju við störf sín er undirstrikað að þeir sinna ákveðnu hlutverki og koma fram sem fulltrúar dómsvaldsins en ekki í eigin nafni. Dómstólar hafa það hlutverk að túlka lög og reglur sem sett eru af hinum þáttum ríkisvaldsins, það er löggjafavaldinu og framkvæmdarvaldinu og dómarar eru handhafar og andlit dómsvaldsins. Réttlætisgyðjan sem sést víða í dómsölum haldandi á vogaskálum vísar ennfremur í það hlutverk dómara að vega og meta rök málsaðila og komast að niðurstöðu í hverju máli. Heimild og mynd:
- Judiciary of England and Wales.
- Mynd: guardian.co.uk. Sótt 8. 6. 2009.