Aldinum er yfirleitt skipt í tvær megingerðir, kjötaldin og þurraldin. Þurraldin eru oftast hörð og safalítil. Fræbelgir ertublóma eru gott dæmi um þurraldin. Kjötaldin eru hins vegar að meginhluta mjúk og safarík en fræ þeirra eru hörð og langoftast í miðju aldininu. Kjötaldin laða að sér dýr, til dæmis fugla eða spendýr, sem rífa aldinið af plöntunni, éta aldinkjötið og skilja fræin eftir. Þannig dreifast fræin frá móðurplöntunni. Stundum eru fræin líka étin en þau þola vel meltingu. Þá koma þau út með saur og fá þannig áburð í kaupbæti. Áburðurinn hjálpar þeim fyrstu skrefin, þegar þau taka að spíra og festa rætur. Kjötaldin eru oftast skærlit og mjög áberandi í grænni veröld skóganna. Sumar plöntur hafa þróað með sér króka sem festast á dýr sem eiga leið um svæðið og þannig ná fræin að dreifst. Það má segja að myndun aldinkjöts sé "kostnaðarsamur" ferill fyrir plöntur. Helsti ávinningur plantnanna við myndun kjötaldina er að stuðla að dreifingu þeirra og auka þannig lífslíkur afkvæmanna. Ef fræin myndu öll detta beint niður við rætur móðurplöntunnar mundu þau spíra þar og vaxa upp. Samkeppni plantnanna, hver við aðra og einnig við móðurina, um næringu og sólarljós mundi valda miklum afföllum. Litlar líkur væru þá á því að hinar nýju plöntur næðu að dafna og bera fræ seinna meir. Auk þess væri auðvelt fyrir grasbíta að éta allar ungu plöntunnar í einu er þeir kæmu á staðinn. Líkurnar á því að fræin komist á legg ef þeim er dreift á stærra svæði aukast þess vegna stórkostlega. Frekara lesefni:
- Hver er munurinn á ávöxtum og grænmeti? eftir Hauk Má Helgason og Þorstein Vilhjálmsson
Af hverju vaxa ávextir á sumum trjám og plöntum? Hver er ávinningurinn af því að eyða orku í að framleiða ávexti sem falla síðan til jarðar?