Landlæknisembættið hefur gefið út ritið Menningarheimar mætast. Áhrif trúar, menningar og arfleifðar á samskipti og meðferð innan heilbrigðisþjónustunnar þar sem komið mjög stuttlega inn á hvaða hefðir og venjur eru við útför og greftrun hjá ýmsum trúfélögum. Eining hefur Landlæknisembættið gefið út rit sem inniheldur leiðbeiningar við andlát þar sem tæpt er á atriðum sem varða jarðarför einstaklinga sem aðhyllast aðra trú en kristni. Þeir sem hafa áhuga á að fræðast sérstaklega um útfararsiði einstaka trúfélaga geta líka haft samband við viðkomandi trúfélag og fengið nánari upplýsingar. Þegar látinn einstaklingur hefur verið utan trúfélaga ákveða aðstandendur hvernig útför er háttað. Vissulega geta þeir ákveðið að halda hana eftir siðum einhvers trúfélags. Hins vegar er líka til í dæminu að hinn látni er fluttur beint úr líkhúsi í kirkjugarð, duftreit eða til öskudreifingar. Einnig eru hægt að hafa veraldlega útför sem fer þá fram án prests eða annars fulltrúa trúfélags og eru trúarleg tákn og athafnir við útförina þá óþarfar. Á vef Siðmenntar, félags siðrænna húmanista á Íslandi, er fjallað um veraldlegar eða húmanískar útfarir. Þar segir meðal annars:
Veraldleg útför fer fram til að minnast á formlegan og virðulegan máta látins ættingja eða vinar rétt eins og þær trúarlegu, en munurinn er sá að í veraldlegri athöfn fer ekki fram lestur trúarlegra ritninga, bænalestur eða sálmasöngur. Athafnarstjóri Siðmenntar stýrir athöfninni og fer með minningarorð og veraldlega siðræna hugleiðslu. Tónlist, söngur og ljóð eða önnur listræn tjáning eru ríkur þáttur af athöfninni sem ber jafnan ákaflega virðulegt og hlýtt yfirbragð. Ættingjar og vinir geta lagt sitt af mörkum innan ákveðins tímaramma sé þess óskað, t.d. með lestri ljóðs eða stuttrar persónulegrar minningarræðu.Veraldlegar athafnir af þessu tagi eru ekki bundnar við að sá látni hafi verið trúlaus heldur standa öllum til boða en vissulega með þeim formerkjum að yfirbragðið er ekki trúarlegt á neinn hátt. Þótt skylt sé að greftra lík í lögmætum kirkjugarði eru útfarir ekki bundnar við kirkjur heldur geta þær einnig farið fram í kapellum, bænhúsum, samkomuhúsum trúfélaga, heimahúsum og ýmsum öðrum samkomustöðum, allt eftir trú, vilja og óskum hins látna og/eða aðstandenda. Kirkjugörðum ber ekki skylda að sjá fyrir óvígðum reitum, en það veltur á kirkjugarðsnefnd hvers garðs hvort að gert sé ráð fyrir slíkum reitum. Í Gufuneskirkjugarði eru grafreitir fyrir fólk af ýmsum trúarbrögðum svo sem kristintrúar, búddatrúar, íslamstrúar og ásatrúar. Einnig er reitur fyrir þá sem standa fyrir utan trúfélög. Heimildir:
- Siðmennt. Skoðað 16. 8. 2008.
- Menningarheimar mætast. Áhrif trúar, menningar og arfleifðar á samskipti og meðferð innan heilbrigðistþjónustunnar. Landlæknisembættið, 2001. Skoðað 16. 8. 2008.
- Leiðbeiningar við andlát. Umönnun látinna og stuðningur við aðstandendur. Landlæknisembættið, 2008. Skoðað 16. 8. 2008.
- Andlát.is. Skoðað 18. 8. 2008.
- Lagasafn. Skoðað 16. 8. 2008.
- Ísland.is. Skoðað 16. 8. 2008.
- Kirkjugarðar Reykjavíkurprófastsdæma. Skoðað 16. 8. 2008.
Hvernig og hvar fer útför trúleysingja fram? Eru einhverjar reglur ellegar lög sem kveða á um greftrun einstaklinga? Oftar en ekki virðast hinir yfirlýstu trúleysingjar vera jarðsungnir í kirkjum að kristnum sið, og er það ástæða þessarar spurningar.