Smellið til að skoða stærri útgáfu.
Þegar fjallað er um sjálfstæði Kanada er rétt að nema staðar við þrjú ártöl, 1867, 1931 og 1982. Á 18. öld var það svæði sem þá kallaðist Kanada, undir stjórn Breska heimsveldisins en tvískipt. Í Efra-Kanada bjó enskumælandi þjóðarbrot þar sem nú er fylkið Ontario, en frönskumælendur héldu til í Neðra-Kanada, þar sem nú er Québecfylki. Þessar nýlendur voru sameinaðar 1841 og árið 1867 fékk sameinað Kanada heimastjórn, fyrst landa Breska heimsveldisins. Á sama tíma gengu nýlendurnar Nova Scotia og New Brunswick til liðs við Kanada. Þessi gjörningur gekk undir heitinu British North America Act en var síðar nefndur upp á nýtt Constitution Act of 1867. Eins og nýja heitið gefur til kynna var Kanada gefin stjórnarskrá en hélt áfram að vera undir stjórn Breta hvað utanríkismál varðaði. Við stofnun Breska samveldisins árið 1931, varð Kanada sjálfstætt ríki innan þess. Var þar um að ræða eftirmála nýlendustríða Breta, meðal annars í Suður-Afríku, og minnkandi valds Breta yfir nýlendum sínum, auk sjálfstæðrar þátttöku Kanada í fyrri heimsstyrjöldinni. Stjórn Kanada á eigin utanríkismálum var nú viðurkennd formlega en óformlega höfðu Kanadamenn smám saman tekið sjálfir að sér þau mál síðustu áratugi. Hinsvegar er ekki hægt að segja að Kanada hafi orðið að fullu sjálfstætt stjórnarfarslega fyrr en árið 1982. Þá fengu Kanadamenn loks fullkomið sjálfstæði yfir stjórnarskrá og stjórnlögum, sem áður höfðu heyrt undir breska þingið. Breska þingið samþykkti ályktun þessa efnis 25. mars 1982 og Elísabet II Bretadrottning gaf út yfirlýsingu 17. apríl sama ár sem viðurkenndi Constitution Act of 1982 og þar með fullt sjálfstæði Kanada. Heimildir og kort:
- Íslenska alfræðiorðabókin, Örn og Örlygur, Reykjavík 1990.
- Grein um Kanada á vefsetri Encyclopædia Britannica.
- Equator Online.
Þetta svar er eftir grunnskólanema á námskeiði Vísindavefsins sem haldið er í samvinnu við samtökin Heimili og skóla og Fræðslumiðstöð Reykjavíkurborgar vegna bráðgerra barna.