Svartbakurinn (Larus marinus) er stærstur íslenskra máva og getur hann vegið rúmlega 2 kg og haft vænghaf allt að rúmlega 1,5 m. Svartbakurinn er fyrst og fremst sjómávur, hann verpir í jafnslétta dyngju og leggur ekki sérstaklega hart að sér við hreiðurgerðina. Eggin eru að meðaltali þrjú og fer varpið fram snemma á vorin. Egg svartbaksins eru um fjórar vikur að klekjast út og eftir klak bera foreldrarnir æti í ungana. Ungarnir halda til í námunda við hreiðrið þangað til þeir verða fleygir. Rannsóknir hafa sýnt að svartbakurinn verður kynþroska við 4-5 ára aldur. Svartbakurinn er stundum kallaður veiðibjalla sökum dugnaðar (nú eða grimmdar, eftir því hvernig litið er á) við veiðar. Vegna þess hversu þróttmikill við fæðuleit þessi fugl er, hefur hann aflað sér mikillar óvildar meðal okkar mannanna og hefur hann lengi verið ofsóttur og þótt réttdræpur hvar sem til hans næst. Þó mætti segja að hér er aðeins um að ræða dugnaðarfork sem á í erfiðri lífsbaráttu hér við Norður-Atlantshaf. Svartbaknum fjölgaði mjög á síðastliðnum áratugum vegna aukins aðgengis að lífrænum úrgangi, helst frá sjávarútvegi og sláturhúsum. Vegna þess hversu vel er nú gengið frá slíkum úrgangi hefur honum fækkað aftur. Sennileg stofnstærð er talin vera í kringum 20 þúsund varppör.
- Lesa má um svartbakinn, mávaættina og skyldleika við aðra fuglaættbálka á vefsetri Encyclopædia Britannica
- Mynd: © Frode Falkenberg, af vefsíðunni The Norwegian Gull Page