Svarið er í stuttu máli það að hraði drepur engan; það er svokölluð hröðun eða hraðabreyting sem getur hins vegar vissulega verið lífshættuleg. Þegar við sitjum í flugvél sem hefur náð fullum hraða og er komin í lárétt flug, þá finnum við yfirleitt ekkert fyrir hraða flugvélarinnar. Engu að síður er hann mörg hundruð kílómetrar á klukkustund. Hið sama gildir ef við sitjum í góðri járnbrautarlest. Þó að hún sé á fullri ferð getum við meira að segja gengið um gólf, leikið okkur með bolta og gert hvers konar kúnstir rétt eins og við værum í stofunni heima hjá okkur. Þetta á líka við um bíla ef vegurinn er nógu góður og misfellulaus, en það er hins vegar sjaldgæft, einkum hér á Íslandi. Ef við færum í boltaleik inni í flugvél í flugtaki eða lendingu, þá mundi hreyfing vélarinnar hins vegar segja til sín í undarlegri hegðun boltans. Ef við sæjum ekkert út úr vélinni og vissum ekkert um flugáætlunina gætum við snúið dæminu við og ályktað af hreyfingu boltans og öðrum fyrirbærum inni í vélinni að nú sé hún að takast á loft eða að undirbúa lendingu. Þegar bíll fer snöggt af stað finnum við hraðabreytinguna eða hröðunina með því að við þrýstumst niður í sætunum og á sama hátt leita lausir hlutir í bílnum fram á við þegar hemlað er snögglega. Í árekstrum verður hröðunin enn miklu meiri; hraði bílsins breytist þá mjög verulega á örskömmum tíma. Það er þessi hröðun sem veldur tjóni á mönnum og öðrum lausum hlutum í árekstrinum. Þegar við sögðum í upphafi máls að hraði drepi engan þá var það sem sé ekki meint sem hvatning til að aka hraðar því að hraðabreytingin við árekstur, til dæmis á ljósastaur eða vegg, verður auðvitað þeim mun meiri sem hraðinn var meiri fyrir áreksturinn. Í öflugum og hraðskreiðum flugvélum, svo sem herþotum, verður hröðun oft veruleg í flugtaki og lendingu, til dæmis þegar slíkar þotur lenda á stuttum brautum á flugmóðurskipum. Þessi hröðun getur valdið verulegu álagi á líkama manna og enn meiri verða þessi áhrif í geimferðum, til dæmis þegar geimför takast á loft. Þetta er ein ástæðan til þess að geimfarar þurfa að vera afar vel á sig komnir líkamlega. En sem sagt: Mikill hraði hefur í sjálfu sér engin áhrif á menn en breytingar á hraða geta verið varasamar. Og að lokum má minna á að við erum á stöðugri hringferð um sól með hraðanum 30 kílómetrar á sekúndu, sem er ógnarhraði miðað við flest sem við eigum að venjast. Engu að síður finnum við ekkert fyrir þessum hraða og leiðum örsjaldan hugann að honum! Mynd af SR-71 njósnaþotu: North Eagles Mynd af konu við hugleiðslu: Inward Bound Resources
Hver er mesti hraði sem mannvera getur náð án þess að deyja?
Svarið er í stuttu máli það að hraði drepur engan; það er svokölluð hröðun eða hraðabreyting sem getur hins vegar vissulega verið lífshættuleg. Þegar við sitjum í flugvél sem hefur náð fullum hraða og er komin í lárétt flug, þá finnum við yfirleitt ekkert fyrir hraða flugvélarinnar. Engu að síður er hann mörg hundruð kílómetrar á klukkustund. Hið sama gildir ef við sitjum í góðri járnbrautarlest. Þó að hún sé á fullri ferð getum við meira að segja gengið um gólf, leikið okkur með bolta og gert hvers konar kúnstir rétt eins og við værum í stofunni heima hjá okkur. Þetta á líka við um bíla ef vegurinn er nógu góður og misfellulaus, en það er hins vegar sjaldgæft, einkum hér á Íslandi. Ef við færum í boltaleik inni í flugvél í flugtaki eða lendingu, þá mundi hreyfing vélarinnar hins vegar segja til sín í undarlegri hegðun boltans. Ef við sæjum ekkert út úr vélinni og vissum ekkert um flugáætlunina gætum við snúið dæminu við og ályktað af hreyfingu boltans og öðrum fyrirbærum inni í vélinni að nú sé hún að takast á loft eða að undirbúa lendingu. Þegar bíll fer snöggt af stað finnum við hraðabreytinguna eða hröðunina með því að við þrýstumst niður í sætunum og á sama hátt leita lausir hlutir í bílnum fram á við þegar hemlað er snögglega. Í árekstrum verður hröðunin enn miklu meiri; hraði bílsins breytist þá mjög verulega á örskömmum tíma. Það er þessi hröðun sem veldur tjóni á mönnum og öðrum lausum hlutum í árekstrinum. Þegar við sögðum í upphafi máls að hraði drepi engan þá var það sem sé ekki meint sem hvatning til að aka hraðar því að hraðabreytingin við árekstur, til dæmis á ljósastaur eða vegg, verður auðvitað þeim mun meiri sem hraðinn var meiri fyrir áreksturinn. Í öflugum og hraðskreiðum flugvélum, svo sem herþotum, verður hröðun oft veruleg í flugtaki og lendingu, til dæmis þegar slíkar þotur lenda á stuttum brautum á flugmóðurskipum. Þessi hröðun getur valdið verulegu álagi á líkama manna og enn meiri verða þessi áhrif í geimferðum, til dæmis þegar geimför takast á loft. Þetta er ein ástæðan til þess að geimfarar þurfa að vera afar vel á sig komnir líkamlega. En sem sagt: Mikill hraði hefur í sjálfu sér engin áhrif á menn en breytingar á hraða geta verið varasamar. Og að lokum má minna á að við erum á stöðugri hringferð um sól með hraðanum 30 kílómetrar á sekúndu, sem er ógnarhraði miðað við flest sem við eigum að venjast. Engu að síður finnum við ekkert fyrir þessum hraða og leiðum örsjaldan hugann að honum! Mynd af SR-71 njósnaþotu: North Eagles Mynd af konu við hugleiðslu: Inward Bound Resources
Útgáfudagur
19.3.2003
Spyrjandi
Kristófer Kristófersson, f. 1985
Tilvísun
Þorsteinn Vilhjálmsson. „Hver er mesti hraði sem mannvera getur náð án þess að deyja?“ Vísindavefurinn, 19. mars 2003, sótt 24. nóvember 2024, https://visindavefur.is/svar.php?id=3259.
Þorsteinn Vilhjálmsson. (2003, 19. mars). Hver er mesti hraði sem mannvera getur náð án þess að deyja? Vísindavefurinn. https://visindavefur.is/svar.php?id=3259
Þorsteinn Vilhjálmsson. „Hver er mesti hraði sem mannvera getur náð án þess að deyja?“ Vísindavefurinn. 19. mar. 2003. Vefsíða. 24. nóv. 2024. <https://visindavefur.is/svar.php?id=3259>.