þ.e. sá eiginleiki að þó maður beini speglinum niður í sól sér maður samt umferðina fyrir aftan sig?Speglar til venjulegrar notkunar eru glerplötur húðaðar á annarri hliðinni með speglandi málmhúð sem síðan er þakin varnarlagi af mjúkum massa. Spegilhúðin er á bakhlið spegilsins þannig að glerið ver hana fyrir hnjaski frá annarri hlið og varnarlagið frá hinni. Framhlið og bakhlið glerplötunnar eru samsíða í venjulegum speglum.
Framhliðin, sem skilur á milli andrúmsloftsins og glermassans, speglar 4% af því ljósi sem á flötinn fellur og 96% kemst inn í glerið, lendir á húðinni á bakhliðinni og speglast til baka. 96% af þeim geisla kemst aftur úr glerinu og út í andrúmsloftið. Það sem ekki sleppur út þarna speglast aftur og fer eina umferð enn fram og aftur í glerinu. Þessi hluti gefur þriðja geislann sem verður álíka sterkur og sá fyrsti. Þannig gefa allir speglar af þessu tagi þrefalda speglun; eina daufa frá framhliðinni, aðra miklu sterkari frá bakhliðinni og þá þriðju sem speglast hefur tvisvar á bakhliðinni og einu sinni á framhliðinni. Spegilmyndirnar falla að mestu saman í eina mynd ef spegilfletirnir eru samsíða. Baksýnisspeglar í bifreiðum eru hins vegar svolítið flóknari þar sem þeir eru fleyglaga. Milli framhliðar og bakhliðar baksýnisspegils er algengt að sé 3° horn svo spegilmyndirnar falli ekki saman. Á skýringarmyndinni hér fyrir neðan er geislaleið um baksýnisspegil lýst.
Neðsti geislinn er dauf speglun af framhlið glersins. Styrkur þessa geisla er 4% af styrk innfallsgeislans. Miðgeislann, sem er sterkastur (92,2% af styrk innfallsgeisla), má rekja til speglunar frá málmhúðinni á bakhlið spegilsins. Efsti geislinn hefur speglast tvisvar á bakhliðinni og einu sinni á framhliðinni áður en hann sleppur út úr glerinu. Styrkur hans er 3,7% af innfallsgeislanum. Hornin milli aðliggjandi speglaðra geisla eru þrefalt fleyghorn spegilsins. Fyrir 3° fleyghorn eru hornin milli geislanna 9° og því þarf að halla speglinum um 4,5° til að færa milli sterkrar og daufrar spegilmyndar. Í bifreiðum er almennt gengið þannig frá baksýnisspegli að honum má halla um ákveðið horn með því að færa þar til gerða slá. Spegillinn er síðan stilltur þannig að sterki miðgeislinn sem nefndur var hér að ofan gefur spegilmynd af umferð aftan við bifreiðina. Ef þessi umferð eða jafnvel sól við sólarlag gefur truflandi birtu í augu ökumanns getur hann fært spegilinn til með slánni þannig að efsti geislinn gefi sömu en miklu daufari spegilmynd.