Ai! laurië lantar lassi súrinen, Yéni únótimë ve rámar aldaron! Yéni ve lintë yldar avánier mi oromardi lisse-miruvóreva Andúnë pella. Vardo tellumar nu luini yassen tintilar i eleni ómaryo airetári-lírinen.Sindarin er yngra en Quenya, notað meira og tekur hraðari breytingum. Það er stundum kallað gráálfamál og er einkum talað af skógarálfunum en raunar einnig talsvert af the Rekkunum (nafn þeirra, Dúnedain, er dæmi um Sindarin). Nafn Aragorns er fengið úr Sindarin en nafn hans á Quenya er Elessar. Langflest "álfanöfn" sem notuð eru í sögunni eru úr Sindarin (til dæmis öll sem byrja á Sele-). Dæmi um tungumálið er í Hringadróttinssögu I, 250:
A Elbereth Gilthoniel, silivren penna míriel o menel aglar elenath! Na-chaered palan-díriel o galadhremmin ennorath, Fanuilos, le linnathon nef aear, sí nef aearon!Álfarnir í Miðgarði skiptust í tvennt, háálfa (Eldar) og gráálfa eða skógarálfa. Þeir fyrrnefndu tala Quenya en hinir tala Sindarin. Sumir skógarálfanna, til dæmis Galadriel drottning í Lorienskógi og Thranduil konungur í Myrkviði (faðir Legolasar), eru þó háálfar, en flestir þegnar þeirra skógarálfar. J.R.R. Tolkien var sérstakur unnandi margra tungumála, þar á meðal finnsku og velsku. Ljóst er að hljóðfræði Sindarin sækir margt til velsku en flókin nafnorðabeyging Quenya byggir á finnsku. Tolkien sjálfur lét einmitt svo um mælt að Silmerillinn væri sprottinn úr finnsku en sjálfur var hann meðal annars unnandi finnska söguljóðsins Kalevala. Mynd:
- Wikipedia - The one ring. (Sótt 23.8.2018). Birt undir leyfinu Creative Commons 3.0.