Sólin
Rís 10:17 • sest 16:10
Tunglið
Rís 21:40 • Sest 15:54
Flóð
Árdegis: 10:12 • Síðdegis: 22:46
Fjara
Árdegis: 03:46 • Síðdegis: 16:36
Með lögum nr. 33/1915 var opinberum starfsmönnum óheimilt að fara í verkfall. Árið 1976 voru síðan sett sérstök lög um kjarasamninga Bandalags starfsmanna ríkis og bæja, lög nr. 29/1976. Samkvæmt þeim lögum fór BSRB með umboð til að gera aðalkjarasamning við fjármálaráðherra fyrir hönd aðildarfélaga sinna, en aðildarfélögin önnuðust síðan gerð sérkjarasamninga. Samkvæmt þessum lögum hafði BSRB rétt til að fara í allsherjarverkfall í þeim tilgangi að knýja á um gerð aðalkjarasamnings. Verkfallsrétturinn var þó takmarkaður á ýmsan hátt og aðdragandi verkfalls var með öðrum hætti en á almennum vinnumarkaði.
Um aðra starfsmenn í þjónustu ríkisins giltu fram til 1986 ákvæði laganna frá 1915, sem bönnuðu opinberum starfsmönnum að fara í verkfall. Þau lög eru enn í fullu gildi fyrir tiltekna hópa opinberra starfsmanna.
Ýmsir annmarkar voru á þessu fyrirkomulagi og hafði BSRB lengi krafist þess að einstök aðildarfélög færu með samningsrétt eins og gilti á almennum vinnumarkaði og samtök háskólafólks höfðu lengi krafist verkfallsréttar.
Árið 1986 voru sett ný lög um kjarasamninga opinberra starfsmanna, lög nr. 94/1986. Meginrökin fyrir sérstökum lögum um samningsrétt opinberra starfsmanna fólust annars vegar í sérstöðu þeirra hvað ráðningarkjör varðar og hins vegar í sérstöðu ríkisins sem vinnuveitanda og þeim skyldum sem ríkið hefur lögum samkvæmt á ýmsum sviðum, þar á meðal í verkefnum sem geta ekki verið háð verkföllum. Sjá Alþingistíðindi 1986, umræður, dálkur 1320 og áfram.
Sú sérstaða gildir enn um opinbera starfsmenn að félög þeirra hafa verkfallsrétt, en atvinnurekandinn, sem er ríkið, hefur ekki verkbannsrétt. Leiðir það af sérstöðu ríkisins sem atvinnurekanda.
Með lögum nr. 33/1915 var opinberum starfsmönnum óheimilt að fara í verkfall. Árið 1976 voru síðan sett sérstök lög um kjarasamninga Bandalags starfsmanna ríkis og bæja, lög nr. 29/1976. Samkvæmt þeim lögum fór BSRB með umboð til að gera aðalkjarasamning við fjármálaráðherra fyrir hönd aðildarfélaga sinna, en aðildarfélögin önnuðust síðan gerð sérkjarasamninga. Samkvæmt þessum lögum hafði BSRB rétt til að fara í allsherjarverkfall í þeim tilgangi að knýja á um gerð aðalkjarasamnings. Verkfallsrétturinn var þó takmarkaður á ýmsan hátt og aðdragandi verkfalls var með öðrum hætti en á almennum vinnumarkaði.
Um aðra starfsmenn í þjónustu ríkisins giltu fram til 1986 ákvæði laganna frá 1915, sem bönnuðu opinberum starfsmönnum að fara í verkfall. Þau lög eru enn í fullu gildi fyrir tiltekna hópa opinberra starfsmanna.
Ýmsir annmarkar voru á þessu fyrirkomulagi og hafði BSRB lengi krafist þess að einstök aðildarfélög færu með samningsrétt eins og gilti á almennum vinnumarkaði og samtök háskólafólks höfðu lengi krafist verkfallsréttar.
Árið 1986 voru sett ný lög um kjarasamninga opinberra starfsmanna, lög nr. 94/1986. Meginrökin fyrir sérstökum lögum um samningsrétt opinberra starfsmanna fólust annars vegar í sérstöðu þeirra hvað ráðningarkjör varðar og hins vegar í sérstöðu ríkisins sem vinnuveitanda og þeim skyldum sem ríkið hefur lögum samkvæmt á ýmsum sviðum, þar á meðal í verkefnum sem geta ekki verið háð verkföllum. Sjá Alþingistíðindi 1986, umræður, dálkur 1320 og áfram.
Sú sérstaða gildir enn um opinbera starfsmenn að félög þeirra hafa verkfallsrétt, en atvinnurekandinn, sem er ríkið, hefur ekki verkbannsrétt. Leiðir það af sérstöðu ríkisins sem atvinnurekanda.
