Hér getur þú sent okkur nýjar spurningar um vísindaleg efni.
Hafðu spurninguna stutta og hnitmiðaða og sendu aðeins eina í einu. Einlægar og vandaðar spurningar
um mikilvæg efni eru líklegastar til að kalla fram vönduð og greið svör. Ekki er víst að tími vinnist til að
svara öllum spurningum.
Persónulegar upplýsingar um spyrjendur eru eingöngu notaðar í starfsemi vefsins, til dæmis til að
svör verði við hæfi spyrjenda. Spurningum er ekki sinnt ef spyrjandi villir á sér heimildir eða segir ekki
nægileg deili á sér.
Spurningum sem eru ekki á verksviði vefsins er eytt.
Að öðru leyti er hægt að spyrja Vísindavefinn um allt milli himins og jarðar!
Ómögulegt er að svara þessari spurningu svo mark sé að. Í besta falli má segja að mjög mismunandi sé eftir samfélögum hvernig litið er á losta (eða ástleitni), enda ákaflega ólíkt hvað telst til ástleitni eða losta eftir því hvar er. Sums staðar er talið sjálfsagt að sýna kynfæri, eða sækjast eftir ástum, annars staðar er allt slíkt litið hornauga eða jafnvel bannað. Sums staðar er það talin regla að karl og kona sem hittast á förnum vegi hefji ástarsamband en annars staðar eru strangar reglur sem banna slíkt.
Losti, ástleitni og allt sem lýtur að kynlífi er oft tengt alls konar boðum og bönnum, jafnvel bannhelgi (tabu), en hvað það er sem bannað er eða leyft er ákaflega mismunandi. Sums staðar er giftum konum bannað að sýna andlit sitt öðrum en eiginmanni sínum og nánustu ættingjum, en meðal sumra þjóðflokka er karlmönnum gert að hylja andlit sitt fyrir ókunnugum. Dæmi eru um að konur gangi allsnaktar en verði að hafa tiltekið húðflúr í andliti eða annars staðar á líkamanum, - án þess voga þær ekki að láta sjá sig. Meðal sumra þjóðflokka ganga karlmenn að mestu klæðlausir en hafa getnaðarliminn í slíðri úr horni, sem óneitanlega vekur mikla athygli á þessu mjög svo merkilega líffæri. Þannig mætti lengi telja.