Sápuóperur eru kallaðar svo vegna þess að í Bandaríkjunum voru framleiðendur sápu og þvottaefna lengi vel helstu styrktaraðilar þáttanna. Í sápuóperum leika oft sömu leikarar árum saman og áhersla er lögð á að koma til skila samfelldri sögu. Samtöl einkenna sápuóperur frekar en spenna og hraði og einkum er einblínt á sambönd og samskipti fólks, oft á melódramatískan hátt. Þótt sagan sé yfirleitt samfelld eru sápuóperur gjarnan þannig gerðar að nýr áhorfandi getur án mikilla erfiðleika sett sig inn í atburðarásina. Hinar svokölluðu sápuóperur komu fyrst fram á fjórða áratug síðustu aldar og voru þá 15 mínútna þættir sem útvarpað var á daginn. Sjónvarpið tók svo við snemma á sjötta áratugnum og lengdust þættirnir þá um helming. Þeir náðu nokkrum vinsældum og um miðjan sjötta áratuginn voru sápuóperur bróðurpartur útsendinga sjónvarps seint um morgun og seinnipart dags. Fyrst um sinn fjölluðu dæmigerðar bandarískar sápuóperur um miðstéttarfólk í smábæjum. Sögusviðið var gjarnan innandyra, annaðhvort á skrifstofu eða heimili en þó blönduðust dagleg störf sjaldnast inn í þættina. Ofbeldi eða misgjörðir gagnvart öðrum komu nokkuð við sögu, en aldrei var slíkt sýnt. Samtöl voru tilfinningaþrungin en þó stundum gamansöm. Sápurnar breyttust með tíðarandanum og um 1970 voru mál eins og fóstureyðingar, eiturlyfjanotkun, heimilisofbeldi og kynsjúkdómar rædd opinskátt í þeim. Þá voru persónur einnig farnar að verða fjölbreyttari og fólk af öllum þjóðernum og kynþáttum sást í þáttunum, ekki aðeins hvítt enskumælandi fólk. Viðfangsefni voru þó þau sömu og fyrr, en tekið var beint á hlutum eins og framhjáhaldi, ofbeldi og glæpum, ólíkt því sem áður hafði verið. Sumir þáttanna lengdust upp í klukkutíma og voru jafnvel sýndir á besta tíma.
Mynd af Dallas: Dallas - Les nouveaux épisodes