Nú er NASA að ræða að nema land á tunglinu. Hver eru helstu vandamálin sem menn þurfa að takast á við til að leysa það viðfangsefni?
Árið 1972 lenti geimfarið Appollo 17 á tunglinu með þeim Eugene Cernan og Harrison H. Schmitt innanborðs. Ferðalag þeirra var síðasta mannaða geimferðin til tunglsins fram til dagsins í dag. Á þessu kann nú að verða breyting þar sem NASA, Geimferðastofnun Bandaríkjanna, hefur tilkynnt um þá ætlun sína að tunglferðir manna hefjist að nýju ekki seinna en árið 2020. Stofnunin ætlar að gangast fyrir samstarfi um þetta við þær þjóðir heims sem vilja leggja sitt af mörkum.
Hér sést þegar geimferjunniAtlantis er skotið á loft í sína fyrstu ferð árið 1985. Atlantis er ein af þremur starfhæfum geimferjum sem NASA á og var nú seinast skotið á loft 9. desember 2006
NASA hefur þegar ráðið Lockheed-verksmiðjurnar sem verktaka til þess að hanna, þróa og smíða nýja geimflaug og hefur hún fengið nafnið Orion. Áætlað er að Orion fari í sína fyrstu mönnuðu ferð árið 2014 og fljúgi svo til tunglsins árið 2020. NASA hyggst ennfremur byggja bækistöð á tunglinu sem verður mönnuð allan ársins hring. Hún á að vera orðin starfhæf árið 2024 og verður þá hver tunglfari í bækistöðinni hálft ár í senn. Samstarfsverkefni
Tilgangurinn með þessu verkefni er margvíslegur. Meðal annars er vonast til að það auki skilning manna á sögu jarðarinnar, sólkerfisins og alheimsins. Ennfremur verður prófuð ný tækni og búnaður í tunglstöðinni sem gæti aukið öryggi og skilvirkni mannaðrar geimferðar til Mars eða enn lengra út í geiminn. Þá þykir æskilegt að menn takist á við ögrandi verkefni eins og þetta, sem fer friðsamlega fram og sameinar þjóðir heims um sameiginlegt markmið. Talað er um að verkefnið hafi góð áhrif á efnahagslífið og komi þannig lífinu niðri á jörðinni til góða. Að lokum er vonast til þess að verkefnið veki athygli og áhuga almennings, og þá sérstaklega æskunnar, á hátækni og vísindum sem nauðsynleg eru til að mæta kröfum framtíðarinnar. Áætlun NASA
Nokkur athyglisverð atriði í þessari áætlun NASA skulu nefnd hér. Í fyrsta lagi er hugmyndin sú að bækistöðin verði nálægt öðrum hvorum pólnum á tunglinu. Tunglið snýst um möndul sinn eins og jörðin og þess vegna eru þar tveir pólar þar sem snúningsásinn liggur um yfirborðið. Eini munurinn er sá að einn snúningur tunglsins um möndul tekur einn tunglmánuð, eða 29,53 sólarhringa sem við köllum svo. Hjá tunglbúum mundi þetta hins vegar kallast einn “sólarhringur”. Aðalatriðið er þó að sólargeislun getur fallið á tunglstöðina 75-80 prósent af tímanum ef valinn er heppilegur staður nálægt tunglpól. Jafnframt hefur slíkt staðarval þann kost að hitasveifla milli "dags" og "nætur" verður miklu minni en annars staðar á tunglinu.
Hér sést geimfari á tunglinu á sérstöku fjórhjóli.
En hversu vel sem menn undirbúa dvölina á tunglinu verður hún samt afar frábrugðin venjulegu lífi hér á jörðinni. Margir vita líklega að þyngdarkraftur við yfirborð tunglsins er mörgum sinnum minni en hér á jörðinni, en hægt væri að vega upp á móti þessu með því að þyngja búninga fólks. Margt fleira kemur þó til. Þannig er til dæmis ógerningur að koma upp lofthjúp á tunglinu, en lofthjúpur jarðar gegnir meðal annars því hlutverki að vernda lífverur fyrir grjóti, ryki og skaðlegri geislun utan úr geimnum. Til að fá varanlega vernd gegn þessum skaðvöldum gætu menn til dæmis búið í byrgjum á tunglinu, undir hæfilega þykku lagi af "jarðvegi”.
Á tunglinu og Mars er ekki súrefni sem er nauðsynlegt lífverum á jörðinni. Tunglbúar munu því þurfa að klæðast búningum sem þessum.
En lofthjúpurinn veitir okkur ekki aðeins vernd gegn óvelkomnum fyrirbærum að utan, heldur er líka í honum súrefni sem lífverur jarðarinnar anda að sér og nýta við orkuvinnslu. Súrefni byrjaði að myndast í lofthjúpnum þegar plöntur komu fram á árdögum jarðsögunnar. Á Mars er líka lofthjúpur, en hann er hins vegar afar frábrugðinn núverandi lofthjúpi jarðarinnar. Til dæmis er ekkert óbundið súrefni í honum heldur er hann að mestu leyti koltvísýringur. Menn hafa látið sig dreyma um að hægt væri að breyta þessari samsetningu lofthjúpsins áður en land yrði numið á Mars, þannig að hægt væri að ganga þar um "undir berum himni" og anda að sér loftinu. Kannski verður slíkt einhvern tímann mögulegt á Mars en það verður hins vegar aldrei á tunglinu. Tunglið er nefnilega of lítið og létt til að geta haldið að sér lofthjúp af eigin rammleik. Tunglbúar geta því ekki vænst þess að ganga um undir berum himni, heldur verða þeir annaðhvort að vera í geimbúningum og með súrefni á sér eða þá inni í lokuðu rými þar sem nóg súrefni er í loftinu. Lesa má meira um tunglferðir í þessum svörum á Vísindavefnum:
- Af hverju blaktir bandaríski fáninn á myndinni af Apollo 11 á tunglinu 1969? eftir ritstjórn.
- Af hverju komu fótspor þegar menn stigu á tunglið en ekki gígur þegar geimfarið lenti? eftir Sævar Helga Bragason og Þorstein Vilhjálmsson.
- Hvað hafa margir menn farið til tunglsins og hvernig líta þeir út? eftir EÖÞ.
- Hvað hefur mannað geimfar komist langt út í geiminn? eftir TÞ.
- Hvar á tunglinu lenti Apollo 11? eftir Sævar Helga Bragason.
- Hver tók myndina af Neil Armstrong þegar hann tók fyrstu skrefin á tunglinu? eftir Sævar Helga Bragason og Þorstein Vilhjálmsson.
- Til hvers voru menn sendir til tunglsins? eftir Tryggvi Þorgeirsson.